Tag: vrouwenrechten

Teksten recyclen is ook duurzaam

On door Raam OpeninMaatschappelijke ontwikkelingen7 reacties

Sinds kort prijkt Raam Open op de lijst met blogs over duurzaamheid op Vlasleeuwenbekje’s Blogspot. Daar ben ik blij om. Dit blog verbleef namelijk al vijf jaar in de diepste krochten van internet en werd door weinig mensen opgemerkt. Nu komen er meer bezoekers. Behalve recente logjes, toveren zij ook het oudere werk tevoorschijn. Daar zit menig bericht tussen waarin ik mijn visie deel volgens de ‘People Planet Profit’-strategie. Het zijn pleidooien voor een duurzamere samenleving en economie. Veelal zijn ze geïnspireerd door mijn ervaringen binnen de internationale ontwikkelingssector in Afrika.

‘Duurzaamheid’ is één van de meest uitgekauwde termen van deze tijd. Het is een containerbegrip dat regelmatig door handige marketeers wordt misbruikt. Vandaag zag ik een advertentie voor ‘duurzame’ vakanties van twee weken naar Azië. Alsof er ook maar iets duurzaams is aan vliegreizen. Sommige mensen kunnen het woord niet meer hóren. Maar er bestaat geen alternatief voor een ‘duurzame’ toekomst. Dus zou ik zo zeggen: ‘Wen er maar aan, aan de noodzaak van duurzaamheid.’

Deze week kwam het log ‘Geboortebeperking als redding’ weer voorbij in de statistieken. Niet verwonderlijk, als je het nieuws volgt. Er is namelijk ophef over VVD-Tweede Kamerlid Wybren van Haga. Hij wil meer investeren in geboortebeperking in Afrika. Er worden twee miljard extra geboorten op dat continent verwacht, bovenop eerdere voorspellingen door de VN.

Wat mij betreft kan het genoemde log niet vaak genoeg worden gelezen. Het staat al jaren in de top 10 van de Pronkkamer om er blijvend aandacht op te vestigen. Gewoon, omdat het gaat over cruciale vrouwenrechten. En die hebben weer alles te maken met duurzaamheid. Hopelijk leidt deze recyclingactie tot aandacht voor de vele facetten daarvan. 😉

Verknipte mannen en een gestoorde hond

On door Raam OpeninVuile streken2 reacties

Deze week dacht ik even aan Anne Faber. Anne werd ruim een jaar geleden door een psychisch gestoorde man verkracht en vermoord. Dergelijk geweld tegen vrouwen vindt helaas continu plaats. Overal ter wereld, 24/7, fysiek en mentaal. Op elke denkbare manier. Binnen gedwongen huwelijken is geweld tegen vrouwen ‘normaal’. Zulke verbintenissen zijn in grote delen van de wereld gangbaar. En slavernij tiert nog welig in het Midden-Oosten, Azië en Afrika. Alleen is de naam van deze arbeidsverhouding nu anders.

In ons liefelijke landje is verkrachting aan de orde van de dag. Dat gebeurt onder de noemer van (betaalde) seks, maar wel met vrouwen die hier onder valse voorwendselen naartoe zijn gebracht. In de VS kan zogenaamd ‘white trash’ binnen dat land als sekswerker worden ‘verkocht’. Het levert veel geld op, dus deze verdienmodellen blijven.

Ook mannen met psychische stoornissen blijven nog wel even. Evenals mannen met een beroerde opvoeding of iets teveel drugs in hun bloed. Het probleem is dat sommigen van hen minder goed kunnen omgaan met vrouwen. Diep in hun hart zijn ze er misschien bang voor. Dus moeten vrouwen eronder worden gehouden.

Op een dag fotografeer ik paddenstoelen op een bebost landgoed. Het park grenst aan Arnhem en er wandelen mensen met loslopende honden rond. De meesten zijn goed opgevoed. Maar niet allemaal. Daarom zit ik met een vraag. Wat denkt een hond als hij aanvoelt dat zijn verknipte baasje bang is, of minachting voelt, voor iedere loslopende vrouw die hij daar tegenkomt?

Vluchtelingenbeleid: input voor de EU-migratietop

On door Raam OpeninMaatschappelijke ontwikkelingen2 reacties

Terug van nooit weggeweest is het EU-vluchtelingenbeleid een hot issue. In de afgelopen 4,5 jaar heb ik over een scala aan problemen in landen van herkomst geschreven. Ook heb ik suggesties gedaan voor een benadering van het vluchtelingenvraagstuk. Links en rechts verschansen zich nu in de loopgraven  Het lijkt alsof niemand nog bereid is om voorbij het eigen gelijk te kijken.

Toch ontruk ik een aantal logjes aan de vergetelheid. Ze gaan over oorzaken en gevolgen van vluchtelingenstromen en ze bevatten suggesties voor oplossingen. Dit alles is gebaseerd op wat ik uit eigen ervaring heb geleerd. Ondanks het tumult zal ik het Raam Open houden. Al heb ik evenmin overal een antwoord op en bespeur ook ik enige metaalmoeheid.

Als je slechts één logje leest, lees dan dit: https://raamopen.blog/2014/06/04/geboortebeperking-als-redding/ Over de naar mijn idee belangrijkste oorzaak van armoede en migratie: gebrek aan zeggenschap bij vrouwen.

Hieronder volgt de rest in chronologische volgorde.

Mannen over vrouwen

On door Raam OpeninMensen onder elkaar4 reacties

Op deze Internationale Vrouwendag zal ik als vrouw eens een paar heikele zaken bespreken. Wij vrouwen zijn doorgaans van nature wat voorzichtiger dan mannen. We twijfelen weleens aan onszelf. (Enige twijfel is overigens een goede eigenschap.) En soms voelen we ons ondergeschikt, tegen onze zin in. Of we doen alsof we ondergeschikt zijn. Als dat zo uitkomt.

Want mannen denken wel dat ze ons kennen. En mannen kennende, twijfelen ze zelden aan zichzelf. (Of ze laten dat in geen geval merken.) Hoe dan ook, mannen weten het allemaal beter. Nou, volgens mij niet dus. Of niet altijd. Daar wil ik van af zijn.

Zo fulmineert Erdal Balci (een mannelijke schrijver en journalist) in de Volkskrant van 6 maart dat minister Sigrid Kaag onlangs in Iran bij haar ontmoeting met ayatollahs ‘een gordijnachtige doek’ op haar hoofd droeg. En ze maakte nog een lichte buiging ook. Voor ayatollahs!

Ze moet zich doodschamen, vindt Erdal. Want zijn tante, die leefde onder de tirannie van mannen, hield zich niet aan islamitische kledingvoorschriften. Nee, zij werd verrot geslagen en hield toch haar hoofd hoog. Nou fijn. Gefeliciteerd ermee.

Aan Erdal zou ik willen vragen: Heb je je al eens serieus in Scheherazade verdiept? Die ene van die 1001 nachten. Doen hoor. Misschien leer je nog iets van haar. Je vangt namelijk meer vliegen met stroop dan met azijn. Vrouwen weten dat beter dan mannen. Want vrouwen hebben de hele geschiedenis lang geraffineerd moeten zijn. Dus kunnen mannen maar beter niet zo bozig over vrouwen schrijven.

Iets anders. Ik vind dat iedereen zich minimaal één echt foute mening mag permitteren. Want wie zonder zonde is werpe de eerste steen. Achter deze Bijbelse spreuk zit trouwens ook een verhaal over man-vrouw verhoudingen. Maar – zucht – waarom schrijf ik dit? Mannen weten het toch zeker allemaal veel beter. 😉

Bewust kinderloos

On door Raam OpeninMensen onder elkaar20 reacties

Eind jaren tachtig sprak ik een collega over haar plannen voor het leven. Ze was begin twintig, afgestudeerd en tamelijk evenwichtig. Wat ze in haar carrière wilde bereiken, ben ik vergeten, maar een ding is mij goed bijgebleven. Kinderen wou ze niet. Ze had haar huisarts al gevraagd om sterilisatie. Hij wilde daar voorlopig niet aan meewerken. Want, zo vond hij, ze was nog jong. Wat als ze zich later zou bedenken? Maar zij was heel stellig in haar keuze. En ze wilde geen ander voorbehoedsmiddel. Daarom kon ze amper begrip opbrengen voor zijn visie.

Dertig jaar en talloze ontmoetingen later is zij nog altijd een zeldzaamheid. Zeker tot in de jaren negentig was willen trouwen en kinderen krijgen de norm. Inmiddels ken ik wat meer vrouwen zonder kinderen. Voor een deel is dat ongewenst. Bij twee andere vijftigers betreft het een bewuste keuze. Ik betwijfel of ze mij dat zo openlijk hadden verteld als ik zelf moeder was geweest. Misschien heb ik het mis, maar geen kinderen wensen zit in de taboesfeer.

Wat ik veel erger vind, is dat talloze vrouwen ongewenst kinderen hebben gekregen. Vooral bij de generatie van mijn moeder kom je ze nog weleens tegen. Of liever, ik ontmoet hun dochters. Veel vijftigers moeten na baanverlies eerst in het reine komen met hun verleden. Onlangs hoorde ik weer een verhaal.

Over een nu negentig jarige moeder, die na haar trouwen zeven kinderen kreeg. Haar aspiraties voor een artistieke carrière moest ze vergeten. Vervolgens maakte ze thuis nogal nadrukkelijk de dienst uit. Waarna haar dochter al jong in therapie ging. En daarmee doorgaat tot in het heden. Deze dochter schiet in een kramp zodra de aandacht op haar wordt gevestigd. Dan wiebelt ze op haar stoel en wringt ze met haar handen. Zelfs in gesprek met bekenden durft ze haar mond nauwelijks open te doen. Bang dat ze, zoals ze het letterlijk zegt, ‘weer lastig is’. Terwijl ze er zo mag zijn.

Twee vrouwen, beiden slachtoffer van de tijd en een keuze die ze nooit kregen.

Anne

On door Raam OpeninMensen onder elkaar7 reacties

Anne
Sweet Dreams
Van de Eurythmics
25 was ik, net als jij

Zwieren op de motor
Slalommen tussen strepen door
Op een verlaten snelweg
Zo ver als het oog reikt
Ultieme vrijheid down under

Struinen over een bospad
Luisteren naar tropische vogels
Kikkers kwaken bij een stroompje op een kei
Een duik in de rivier, zonder kledij
Er is toch niemand bij

Maar altijd, altijd, altijd
Gespitst op het geluid
Van naderende mensen
Onmiddellijk op mijn qui-vive
Mij soms verbergend achter bomen

Want als ze dan toch komen
In de vrije natuur
Zijn wij vrouwen nooit volledig vrij
Nooit

De emancipatie ging aan mij voorbij

On door Raam OpeninPersoonlijk, Werk en arbeidsmarkt17 reacties

Bovenstaande titel heb ik in gedachten als de Volkskrant op de mat valt. Groot op de voorpagina staat ‘Generatie huisvrouw zwaait af’. Voor het eerst hebben de meeste 45-plusvrouwen een baan. Het gaat om een nipte meerderheid van 50,1%. Als alleenstaande kostwinnaar vind ik een betaalde loopbaan echter niet zaligmakend.

Tot in de jaren zestig kregen vrouwen hun ontslag zodra ze trouwden. Hun levensinvulling bestond uit het moederschap, vond men. Naast hun rollen van liefhebbende echtgenote en degelijke huisvrouw. Zo werden ze automatisch financieel afhankelijk van hun man. De kerk en het patriarchaat hielden dit graag in stand. Mannen waren trots dat ze voldoende verdienden voor hun gezin. Werkte een echtgenote toch, dan was dat eigenlijk gênant, voor haar man. En was ze wel een goede moeder dan? Lees verder “De emancipatie ging aan mij voorbij” →