Tag: rivier

Gered van de shredder: foto uiterwaard

On door Raam OpeninBloggen6 reacties

Less is more. Dat geldt evengoed voor een blog als Raam Open. Daarom loop ik jaarlijks de lijst met logjes door en schrap ik alles wat weg kan. Een aantal logjes is verouderd of minder gelukt. En een enkele keer roept een tekst een onplezierige herinnering op. Daar kan ik goed zonder.

Toegegeven, het zou best wat kritischer mogen. In zeven jaar tijd heb ik pas 273 van de 1.450 logjes verwijderd. Was ik echt rücksichtslos, dan zouden hier enkel de mooiste en beste over blijven. Misschien komt dat ooit. Voor vandaag is 53 geschrapte logjes een prima resultaat.

Alleen verdwijnen daarmee ook de foto’s, zoals deze uit januari 2018. Ik heb hem toch maar van de shredder gered. Dit is de Oosterbeekse uiterwaard met hoogwater. Klik desgewenst op de foto voor een vergroting.

Even het hoofd laten luchten

On door Raam OpeninNatuur, Relaties4 reacties

Bij schurende gesprekken en stroef verlopende processen is het aangenaam om je hoofd te laten luchten. Stap de deur uit, zoek een open ruimte op, bij voorkeur met vergezicht, en haal diep adem. … Je voelt nu de irritatie uit je lichaam verdwijnen en je rondtollende gedachten kalmeren.

Op hete dagen (het is momenteel in de schaduw 32 graden), lukt dat moeilijk buiten. Voor dergelijke situaties heb ik enkele toepasselijke foto’s in de aanbieding. Neem bovenstaande foto van de Waal en de Ooijpolder.

Stel je nu even voor dat het 25 graden is, terwijl er een zacht briesje waait. Je wandelt over een pad door de uiterwaard. Aan weerszijde bloeien zoet geurende wilde planten en tussen het hoge groen door stroomt de rivier. Je hoort nu weinig meer dan zoemende bijtjes en zacht tuffende schepen die traag door het oneindige laagland glijden.  …

Het heen en weer in Nijmegen

On door Raam OpeninLocatie12 reacties

Vandaag heb ik zo’n beetje alle Nijmeegse bruggen gezien, want dit was de route:

  1. Rij eerst met de trein vanuit Arnhem zuidwaarts over de Spoorbrug bij Nijmegen.
  2. Wandel daarna via de Waalbrug noordwaarts naar het stadseiland Veur-Lent. Koffiestop.
  3. Ga verder over de Lentloper, dat is een bijzondere brug. Stukje naar het westen.
  4. Weer zuidwaarts naar het stadseiland over de Snelbinder en loop daarna opnieuw richting het westen.
  5. Terug noordwaarts via de Zaligebrug. Verder naar het westen aan de kant van Lent.
  6. Zo kom je uit bij de Oversteek en via die brug wandel je weer naar Nijmegen in het zuiden terug.
  7. Loop vervolgens naar het oosten. Sla voorbij Loetje en het spoorviaduct rechtsaf. Dan kom je uit bij het station. Neem daar de trein die weer over de Spoorbrug naar het noorden rijdt. Terug naar huis.

(Klik desgewenst op een foto voor een vergroting.)

Gevonden! De Heelsumse beek

On door Raam OpeninNatuur, Wonen5 reacties

Rondom Arnhem weet ik een heleboel mooie stukjes wandelgebied te vinden. Tenminste … als ik bij een bekend startpunt van een route kan beginnen. Ook noem ik zo de namen op van een hele serie bushaltes. Bijvoorbeeld die van lijn 352 tussen Arnhem en Wageningen. Alleen heb ik geen idee hoe je die haltes en routes aan elkaar kan knopen, terwijl ze soms parallel lopen. Ertussen ligt een waar terra incognita.

Maar nu heb ik ontdekt dat er een lijnrecht pad is van halte Kasteelweg naar de Heelsumse beek. Het werd eens tijd. Ik woon hier precies vijf jaar deze week.

Ruim zicht boven op de stuwwal

On door Raam OpeninFantasie, Persoonlijk2 reacties

Overzicht. Daar hou ik van. En van ruim zicht. Uitzicht. Inzicht.

Duidelijkheid en helderheid. Weten waar ik aan toe ben.

Vergezicht.

De zaak in de hand hebben. Er boven staan. Het voor zijn.

Niet te verwarren met verlangen naar controle. Dat is wat anders.

Luciditeit. Dat specifieke moment waarop het Raam Open gaat.

Laat mij maar lekker boven op de stuwwal staan.

Een fluïde grens

On door Raam OpeninReizen6 reacties

Een foto van een bosvijver met karpers in ondiep water op de voorgrond. Misschien is dit beeld weinig opmerkelijk. Maar mij fascineert de subtiele overgang van de vijverbodem naar de droge grond. Het is alsof de vissen over land zwemmen waar gewoonlijk mensen wandelen.

Zoals dat gebeurde in één van mijn vroegste jeugdherinneringen. Het was op een overstroomde camping aan de Our in Luxemburg; met Duitsland op een beboste heuvel aan de overkant.

In onze beeldvorming is de grens tussen heden en verleden soms evenzeer fluïde.