Wandelen, natuur, fotografie, human interest. Een eigen(wijze?) kijk op alles.
Oké, hou die knoeperd van gisteren even in gedachten. Een enorme rode beuk. Want hier volgen detailfoto’s van zijn soortgenoten. Dan zie je pas echt goed hoe bijzonder rode beukenbomen zijn. Vanaf de stam omhoog bekeken kleurt het blad zachtgroen en oudroze.
Daarbuiten verandert dat in oranje en dieprood.
En wanneer de zon erop schijnt … Ach, kijk zelf maar. Zo mooi.
Mooi rood is gewoon mooi. Rode beukenboom met jong loof.
Op Bevrijdingsdag bezocht ik Wageningen voor het defilé van de veteranen. De stemming zat er goed in, zowel bij hen als bij het publiek.
Vermoedelijk komen er veel mensen op af die iets met defensie hebben. Of hadden. Naast mij stond een paar dat uit Den Helder afkomstig was.
Er reden tanks en oude legervoertuigen voorbij. Het paste allemaal maar net in het smalle straatje. Dit defilé is best aandoenlijk, vergeleken bij grootschalig Russisch machtsvertoon. De mevrouw naast mij beaamde dat: ‘Daar doen ze het vanuit plicht, hier vanuit gevoel.’ Het leek mij een rake observatie.
Ik zag diverse bekenden. Mathilde, van het blog Sprokkelen, stond aan de overkant. En er passeerde een museaal voertuig met het vertrouwde wapen van Leiden, mijn oude stad.
En jawel hoor, daar kwam de Band Of Liberation al aan. 3 Oktober, 3 oktober! Oh nee.
Ga eens op Bevrijdingsdag naar het defilé in Wageningen. Na afloop kan je bij bands op podia in de stad nog uitgebreid feestvieren.
Bestaat er een centimeter muur bij de Bosche Binnendieze die nog niet is gefotografeerd? Gisteren maakten vriendin M. en ik een boottochtje in en rond ’s-Hertogenbosch. Dan vaar je tussen middeleeuwse muren van de ene overwelving naar de andere toe. Vanaf het water zie je overal prachtige doorkijkjes en pittoreske plaatjes. Internet staat er vol mee.
Maar dan de oude stadsmuur. 
Daar is kennelijk minder interesse voor. 
Een gemiste kans, volgens mij.
.
Dit is de tijd om eropuit te gaan en wandelingen te maken in de natuur. Overal zie je ontluikende bomen en struiken. Dit voorjaar vallen mij vooral de pas uit de knop gekropen boombladeren op. Ze springen wat minder in het oog dan bloesem. Toch zijn ze van dichtbij gezien prachtig gevormd.
Deze foto is genomen op landgoed Lichtenbeek bij Arnhem. De sierlijke bladeren en knoppen doen denken aan balletdansers. Hierbij wilde ik per sé het braakliggende veld op de achtergrond hebben. Het jonge groen blijft onscherp, maar het beeld is theatraal genoeg.
Zonder schade geen tranen. Deze druppels bengelen aan het zaagvlak van een omgezaagde boom.
Vandaag beleef ik een belangrijke doorbraak in een langslepende zaak. Het is alsof alles wat maandenlang opgesloten zat, eindelijk weer vloeibaar wordt en in beweging komt. Zoals de laatste sapstroom van deze boom. Op naar het hoogst haalbare en mooiste resultaat.
‘Bekijk eens de spiegelingen in de plassen, met of zonder windvlaag’, schreef Luuk45. Zijn woorden schieten mij weer te binnen wanneer ik de tranen op een stapel boomstammen fotografeer. Schitterend zilver, melkachtig wit, azuurblauw, bloedrood en warm amber. Dat zijn de kleuren van de mooiste druppels.
Ik zie hierin een mist weerspiegeld die eindelijk begint op te trekken. Tranen als voorspellers, zoals de glazen bol van een helderziende? Wie weet wat bomen allemaal kunnen vertellen. Het gaat de goede kant op.
