Tag: Muziek

Focus in, focus uit voor zingeving

On door Raam OpeninMaatschappelijke ontwikkelingenEen reactie plaatsen

Het is niet moeilijk om af te dwalen in het leven; om te vergeten waar je mee bezig bent. Je kan jezelf verliezen in dagelijkse beslommeringen, in werk en gedoe met mensen om je heen. Sta je hier even bij stil, dan kan je workshops volgen over zingeving en artikelen lezen. Om de zin te vinden van het leven. We zoeken allemaal.

In een oude Libelle vertelt Thomas Acda wat hij waardeert in een vrouw: ‘Veilig en gewild zijn, vind ik belangrijk. Bij een man zou ik vriendschap zeggen, denk ik.’

Verlangen naar veiligheid en gewild willen zijn. Dat kan gekke dingen doen met een man. Met een vrouw ook, trouwens. Kijk naar Trump en andere machthebbers. Veiligheid is onze meest basale behoefte, volgens mijn versie van de piramide van Maslov. Veiligheid gaat namelijk voor lichamelijke behoeften in noodsituaties. En gewild zijn, dat is toch zoiets als geruststelling van het eigen ego?

We gaan heel ver voor onze wezenlijke en denkbeeldige behoeften. Wij allemaal, overal ter wereld. Daarbij verliezen we de zin van het leven uit het oog, wat dat ook moge zijn. Vriendschap misschien? Verbinding met alles om ons heen? Focus in, focus uit.

Redemption Day van Sheryl Crow en Johnny Cash vertelt het hele verhaal.

Een beetje rusteloos

On door Raam OpeninMuziekEen reactie plaatsen

Zoekend naar muziek die bij mijn stemming past, probeer ik uit alle macht ik de volgorde van de videoclips te veranderen die YouTube mij voorschotelt. Het is vooral ’s avonds laat een gewoonte geworden om via mijn laptop naar muziek te luisteren terwijl ik logjes typ. Als ik rond 23.00 uur nog aan een logje begin, is dat omdat ik niet naar bed wil. Dit heeft te maken met rusteloosheid. Of met niet moe genoeg zijn. Of met juist wel heel moe zijn, maar niet kunnen slapen. Bijvoorbeeld omdat mijn hoofd te vol zit met gebeurtenissen van de afgelopen dag.

Bij rusteloosheid grijp ik altijd terug op muziek. Ook midden in de nacht. Vandaag was het weer een gewone dag en juist dat maakt mij nu rusteloos. Als je maandenlang naar een belangrijk moment hebt toegeleefd, een moment waarvan je niet zeker wist of het wel komen zou, en dat moment is ineens geweest, dan val je in een gat. Spreekwoordelijk dan. Zo van: ‘Wat nu?’

Er zijn ook muzieknummers die vanzelf rusteloosheid opwekken. Cars van Gary Numan, bijvoorbeeld. Dat is onlosmakelijk verbonden met mijn eerste dag in de VS, in 1984, waar ik in Los Angeles aankwam. Een autostad bij uitstek. In die tijd was dat niet bepaald een veilige plek. Je kon maar beter in je auto blijven. De spanning van die eerste reis naar een land buiten Europa … zo welbekend van tv en toch vreemd. De verwachtingen, die dat nummer in mijn fantasie oproepen … Roadmovies.

Vandaag ga ik voor een ander oud nummer: Stupid Girl van Garbage. De melodie van dit lied roept evenzeer een verwachtingsvolle rusteloosheid bij mij op. De tekst doet er niet toe. Of toch?

Van Persepolis naar Elvis, of andersom

On door Raam OpeninMuziek, Reizen6 reacties

Soms besef je pas na een half leven dat je altijd nieuwsgierig bent geweest naar het verhaal achter een muziekstuk dat je associeert met Elvis Presley. Het is volledig instrumentaal en het klinkt alsof het is gecomponeerd voor een film. Ik bedoel dat wereldberoemde intro met paukenslagen en trompetgeschal.

Het begint heel zachtjes, waarna het geluid aanzwelt. Dan ebt het weer weg, maar komt het nog krachtiger terug. Je voelt meteen hoe de spanning wordt opgebouwd. Je wéét gewoon dat er iets groots te gebeuren staat. Iets méga groots. Het ontstaan van een nieuw universum, bijvoorbeeld. Of dat de lang verwachte eindelijk verschijnen zal. Ik krijg er nog steeds kippenvel van.

En nu heb ik ontdekt waar het vandaan komt. Uit Iran. Want in dat land ligt de oorspronkelijke inspiratiebron. Ik heb het over Also sprach Zarathustra, Op. 30, van Richard Strauss dus. (Tekst gaat hieronder verder.)

Wel apart om zoiets te ontdekken door Joanna Lumley’s bezoek aan Persepolis in haar Silk Road aflevering over Iran. Een land waarover ik geen mededelingen doe, maar dat ik als een absolute must see aanraden kan.

And now the one and only Elvis – Also sprach Zarathustra/See See Rider Special Edition.

Muziek van het oostfront

On door Raam OpeninMuziek, Plaatsen11 reacties

Terwijl het al bijna kerstmis is, zwalken mijn gedachten nog langs een logje, een foto en muziek uit de Achterhoek, plus een vrolijk liedje over het leven bij de Duutse grens. Tja, hoe praat je dit alles aan elkaar? Ik ga een poging wagen.

We beginnen met de Duutse grens. Ik ben gek op grensgebieden en sinds ik hier woon, vooral op die tussen Nederland en Duitsland. Deze grens is dichtbij. Nader je vanaf de stuwwal het station van Arnhem, dan zie je achter de rokende schoorsteen van Duiven al de glooiende heuvels van Montferland.

Wat verder op de stuwwal kan je bij helder weer naar Nijmegen zwaaien. Die stad wordt links geflankeerd door heuvels met oostwaarts het donkere Reichswald. Vanaf Nijmegen Centraal rij je gewoon met je OV Chipkaart in de Duitse buslijn 58 naar Kleve toe. En ga je van ’s Heerenberg naar Arnhem, dan leidt de kortste route je naar de Duitse autobahn.

Nu wil het geval dat ik een deel van de kerst ga doorbrengen bij de Duitse grens. En als ik aan de gezinsleden denk bij wie deze kerstviering plaatsvindt, dan belanden we gelijk bij muziek uit de Achterhoek. Ze wonen wel niet in dezelfde streek, maar 130 kilometer noordelijker naast Duitsland. En het zijn HELE GROTE fans van de Zwarte Cross. Dus dan is het verband logisch, toch?

Trouwens, bij Alles Plat op Radio Gelderland gooien ze ook alles op een grote hoop. Muziek uit Groningen, Drenthe, Overijssel en Gelderland, inclusief de Achterhoek. Daarom zal ik er niet langer omheen draaien. Hier word ik nou echt blij van: Duutse grens van Bökkers, in Sallands dialect.

Back to the seventies! (met muziek)

On door Raam OpeninMuziek2 reacties

De ontdekkingsreis door vijftig jaar muziekgeschiedenis is begonnen. Wat er allemaal wel niet op die 100 oude cassettebandjes staat … Het gaat van pop naar punk en van soul naar hardrock. Sommige liedjes hoor je nu vrijwel nooit meer, zoals Ce coir van de Golden Earring. Toch een van hun beste songs, nietwaar? De grootste hits worden in elke top 1000 grijs gedraaid, maar het onbekendere werk is vaak interessanter. Dankzij die cassettebandjes met opnamen passeert er een heel tijdperk vol jeugdsentiment.

Deze bijna vergeten muziek roept vast ook bij jullie herinneringen op. Daarom zet ik hier zeven willekeurig gekozen opnamen op een rij, met linkjes naar YouTube. Genieten maar!

  1. Golden Earring – Ce coir
  2. Genesis – Turn it on again
  3. Gary Rafferty – Get it right next time
  4. Dooly Silverspoon – Bump me baby
  5. Sylvester – You make me feel (mighty real)
  6. The Shirts – Laugh and walk away
  7. En de mooiste: Japan – Nightporter

PS: Ik zoek al jaren naar een extended version remix van Donna Summers I feel love met zwaardere bassen dan in de oorspronkelijke vorm. Wie weet hem te vinden?

Een persoonlijke muziekcatalogus

On door Raam OpeninMuziek8 reacties

De afgelopen veertig jaar veranderde er veel voor wie thuis naar favoriete muziek luistert. Na de platenspeler verschenen bandrecorders, cassettebandjes, cd’s, mp3-spelers, iPods en muziek streaming services. Een deel daarvan sloeg ik zelf over. Voorlopig ben ik geëindigd bij cd’s en YouTube. Met elke verandering rijst echter de vraag wat je aan moet met al die muziek op verouderde geluidsdragers.

Mijn platencollectie en bandrecorder gingen al eerder de deur uit. Steeds zette ik de beste nummers over op bandjes via het krakkemikkige microfoontje van mijn cassetterecorder. Maar elke volgende recorder en walkman had een iets andere snelheid. Vandaar dat het beluisteren van die bandjes een tenenkrommende ervaring wordt. Na schifting bewaar ik nog ruim 100 cassettebandjes met 90 minuten elk. Ik heb ze al jaren niet meer aangeraakt, terwijl er toch geweldige muziek op staat. Dus moet ik weer een keuze maken.

Het merendeel van de muziek bestaat uit radio-opnamen. Vaak zijn de artiesten en titels wel bekend. Maar er staan ook nummers tussen waarvan ik geen flauw idee heb van wie ze zijn. Dan schreef ik een zinnetje op waarvan ik dacht dat dat de titel was. Vooral wanneer dat telkens terugkwam in het refrein. En als ik de taal niet beheerste, maakte ik fonetische aantekeningen. Daarom vormen de Arabische en Afrikaanse liedjes een probleem.

Natuurlijk is er Shazam. Maar ik kom de gekste dingen tegen. Sowieso dj’s die overal doorheen ratelen. (Wat vindt die beroepsgroep zichzelf toch interessant.) Maar ook stukjes Franse les. Het bijzonderst is de oproep tot het gebed van de muezzin van de Kaäba in Mekka. Dat vond ik namelijk mooi klinken. Vermoedelijk is het een opname van voor 9/11. Je kan je toch nauwelijks voorstellen dat zoiets nu nog op een Nederlandse radiozender te horen is.

Inmiddels weten we allemaal hoe vergankelijk geluidsdragers zijn. Daarom grijp ik terug naar een beproefd ouderwets middel. In een ordinair Word-document verzamel ik chronologisch de namen van alle artiesten en bands die ik goed vind. Daarbij noteer ik de titels van hun beste nummers en plak ik de betreffende link naar YouTube. Van dat document maak ik periodiek een back-up.

Maar ja, nu nog die 100 cassettebandjes doorploegen. Je moet toch wat om de pareltjes er tussenuit te vissen.

YouTube als bron voor nieuwe muziek

On door Raam OpeninMuziek14 reacties

Qua muziek leef ik momenteel in een vacuüm. Van jongs af aan leer je muziek kennen via familie en vrienden. Afhankelijk van hun voorkeuren kom je in aanraking met pop, jazz, rock of klassieke muziek. Hierbij is natuurlijk wel sprake van voorselectie. Verder hoorde ik in mijn jeugd de nieuwste platen op radiozenders en in het uitgaanscircuit. Nu ga ik nog zelden uit en luister ik steeds naar dezelfde zender. Zonder jonge huisgenoten mis ik de laatste ontwikkelingen op muziekgebied. Maar redding komt uit onverwachte hoek.

De krant mag een archaïsch medium zijn, er staan wel recensies in van nieuwe albums en concerten. Als die veelbelovend klinken, zoek ik naar de betreffende bands en artiesten op YouTube. Heb je daar eenmaal iets naar je zin gevonden, dan schotelt YouTube je een eindeloze stroom vergelijkbare platen voor. Ook van andere artiesten. Ik vind het ideaal.

Want zoals ik mijn smartphone heb gekocht vanwege de camera, zo heb ik mijn laptop gekozen vanwege de goede speakers. Ik heb al menig log geschreven met YouTube video’s op de achtergrond. Regelmatig komt er iets moois voorbij dat ik nog niet ken. Dan check ik even welke band het betreft. De afgelopen weken luisterde ik veel naar muziek van Radiohead op YouTube: Daydreaming, Nice Dream Lyrics, Pyramid songs en The Numbers, bijvoorbeeld. Allemaal gratis en voor niets.

Vandaag heb ik eindelijk eens wat teruggedaan. Ik ben naar de platenzaak gegaan en heb de cd A Moon Shaped Pool gekocht. Heel ouderwets. Veel leeftijdgenoten stonden daar trouwens cd-bakken door te spitten. Mannen vooral. Zij hebben kennelijk ook allemaal de boot gemist. Ach ja. A Moon Shaped Pool van Radiohead, dus. Een aanrader!

Waar luister jij graag naar?