Verschil in waardering voor fotobloggers

On 16 juni 201917 juni 2019 door Raam OpeninBloggen18 reacties

Hoe krijg je als fotograaf waardering voor je werk? Dat vraag ik mij al langer af sinds ik een aantal fotobloggers (ploggers) volg. Zij publiceren foto’s van uiteenlopende onderwerpen en thema’s. Daar zitten amateurfotografen bij en echte professionals. Wat precies het verschil maakt, kan ik moeilijk duiden. Het gaat verder dan je toestel recht houden, goede belichting en weloverwogen uitsneden maken.

Er bevinden zich mensen tussen die van elke macrofoto een waar kunstwerk maken. Ja, die zelfs een heuse fantasiewereld creëren met hun camera. Anderen vangen gebouwen en straten consequent in zwart-wit. Dan zijn er nog de vele natuurfotografen. Zij krijgen vogels en andere dieren vele malen beter te pakken dan ik. Sommigen maken zo veel poster-waardige foto’s dat ik afhaak. Dan is de overdosis aan schoonheid te groot, te intimiderend. Ze zijn gewoon te goed.

De waardering voor deze fotografen is structureel heel verschillend. Tenminste, gelet op het aantal likejes en reacties dat zij vergaren met hun foto’s. Vandaag verschenen er twee plogjes in mijn reader. Het ene met een wolkenlucht van een niet nader te noemen plogger. Er staan nu 56 likejes en 24 reacties onder. Het andere is deze van Beeldenplukker met in water weerspiegelde graffiti. Dat plogje krijgt slechts vier likejes van volgers.

Deze week nam ik zelf foto’s van een wolkenlucht, maar het resultaat was te weinig bijzonder. Toch deden ze in niets onder voor de foto van die andere blogger. (Deze zijn vergelijkbaar.) Eerder legde ik ook Arnhemse graffiti vast (zie hierboven). Mijn foto’s pakten minder fraai uit dan die foto van Beeldenplukker. En zijn foto raakt mij sterker dan de wolkenfoto. Waarom plaatsen dan toch zo veel meer mensen daar likejes onder?

Echt rode klaver

On 9 juni 20198 april 2020 door Raam OpeninNatuur11 reacties

We worden geboren met een sterk overlevingsinstinct. Alleen zijn we van de meest basale overlevingstechnieken vervreemd geraakt. Neem nu onze kennis van in het wild groeiende eetbare planten. Het is al mooi wanneer we er drie kunnen benoemen. Ik weet bijvoorbeeld dat je brandnetels en het loof van paardenbloemen kan eten. Verder kan je gerust de roze bloemblaadjes van klaver in je mond stoppen. Ze smaken lichtzoet.

Toch is het oppassen geblazen, want soms lijken giftige en eetbare planten op elkaar. En klaver met roze bloemetjes wordt rode klaver genoemd. Dus hoe zit het dan met deze echt rode variant?

(Het is maar weer goed dat de supermarkt morgen open gaat …)

Stadsfoto’s als uitdaging

On 28 mei 201923 maart 2022 door Raam OpeninLocatie6 reacties

Op fotoblogs van liefhebbers staan hun favoriete onderwerpen. De een maakt vooral natuurfoto’s: flora, fauna, landschappen, water. De ander kiest juist voor mensen, industrieterreinen en steden. Ik zou best meer stadsfoto’s willen maken, maar de bebouwde kom vormt wel een uitdaging.

Neem nu Arnhem, een stad waar ik vlakbij woon. Daar rijden trolleybussen rond. Dat is echt wat bijzonders. Die bussen krijgen hun energie van stroomkabels boven hun rijbaan. Je kan er zo een fotoreportage over maken. Maar stel dat je iets anders wil vastleggen, dan loop je gelijk tegen die stroomkabels aan. Want stroomkabels bepalen het straatbeeld op doorgaande wegen in Arnhem.

Op bovenstaande foto zie je die kabels. En er zijn meer uitdagingen. Het metalen kunstwerk overbrugt hier de weg vanaf de stoep links naar de onzichtbare stoep rechts. Voor het mooiste zicht is een positie midden op de rijbaan ideaal. Alleen rijden daar auto’s. Die zijn trouwens ook irritant aanwezig wanneer je vanaf de stoep fotografeert.

Een andere uitdaging vormen mensen op straat. Hen wil je uit beeld houden als je foto’s op internet zet. Verder staan er in steden opvallend veel bomen, afvalbakken, bushokjes, verkeerspalen en zelfs hele gebouwen in de weg. Bijvoorbeeld, omdat je voldoende afstand voor een overzichtsfoto nodig hebt. Of omdat je foto’s uit een bepaalde hoek wil nemen.

Maar laat ik vooral de pluspunten benoemen. Want zeg nu zelf over het tafereel hieronder: die speciale mozaïektegels voor het Liander kantoor, die fraaie rasterstructuur van het gebouw, dat sierlijke trapje en dat elegante duinlandschapje in combinatie met de rondingen en krullen van dat metalen kunstwerk … Alles bij elkaar is het toch een heel bijzonder lijnenspel, nietwaar?

(En ja, deze foto’s zijn onscherp. Dat komt omdat …)

Tweeluik zicht op de kunstroute (3)

On 26 april 201929 november 2019 door Raam OpeninFantasieEen reactie plaatsen

In het drieluik dubbelzicht/driedubbel zicht op de kunstroute tot besluit een tweeluik. Links een transparant glaspaneel op landgoed Enghuizen met werk van voorgaande kunstroutes. Rechts het omliggende land, met een boerderij op de achtergrond. Deze twee foto’s in dit log zijn vrijwel identiek, maar genomen vanaf verschillende hoogtes.

Welke het beste is gelukt en waarom, mag je zelf beoordelen.

De stadsmuur van ’s-Hertogenbosch

On 20 april 201923 maart 2022 door Raam OpeninLocatie1 reactie

Bestaat er een centimeter muur bij de Bosche Binnendieze die nog niet is gefotografeerd? Gisteren maakten vriendin M. en ik een boottochtje in en rond ’s-Hertogenbosch. Dan vaar je tussen middeleeuwse muren van de ene overwelving naar de andere toe. Vanaf het water zie je overal prachtige doorkijkjes en pittoreske plaatjes. Internet staat er vol mee.

Maar dan de oude stadsmuur.

Daar is kennelijk minder interesse voor.

Een gemiste kans, volgens mij.

De zee! De zee!

On 8 april 20199 april 2019 door Raam OpeninLocatie8 reacties

De allereerste aanblik? Dat was vrijwel zeker na een autorit of fietstocht met mijn ouders en zus over het hoge duin bij de Wassenaarse Slag. Voordat je de zee eindelijk zag, rook je al het zilte nat. Later volgden er zeeën en oceanen over de hele wereld. Maar die eerste aanblik na een lange periode van afwezigheid blijft bijzonder.

De kust bij mijn oude woonplaats is allang niet meer wat die was. Te druk en te zeer aangetast naar mijn idee. Om te zien hoe het er vroeger was – veertig, vijftig jaar geleden – moet je op een maandagmiddag vroeg in april ver weg gaan van de Randstad. Naar Schoorl bijvoorbeeld, of Hargen aan Zee.

Leeg!!!

Toch weer die bramenbladeren (2)

On 2 maart 201926 maart 2020 door Raam OpeninNatuur20 reacties

Geef het toe. Het aantal ontvangen likes op je logjes is van invloed op je bloggers gemoed. Je kan wel stug doorschrijven over iets wat niemand boeit, maar doe je dat? Eerlijk zeggen.

Statistisch gezien was het vorige plog over zonovergoten bramenbladeren een dieptepunt. Er kwam welgeteld één like op binnen. (Plus een lovende reactie, dat wel.) Dan vraag je je toch even af of je verder moet gaan met zo’n serie.

Nou, toevallig is het vandaag mijn feestje. Dus hier zijn ze weer, want ik vind ze mooi.