Relaties, natuur, samenleving, fotografie. Een eigen(wijze?) kijk op alles.
Het ziet er best uitnodigend uit, zo’n landgoed met een oude bomenlaan. De bomen staan daar rustig te staan. Maar ondertussen … Hou ze in de gaten. Ze willen namelijk vooral met rust worden gelaten. Daarom lusten ze die bordjes ‘Opengesteld’ wel rauw. ‘Opzouten!’, denkt de boom rechts vooraan. Zijn soortgenoten op andere landgoederen gaan eveneens met bordjes aan de haal.
Dit jaar moedigde Henk a.k.a. Luuk1945 mij aan om te experimenteren met spiegelingen in het water. Zijn woorden indachtig nam ik onlangs foto’s voor de herfstkleur blauw. Dat log bevat een bijna psychedelisch tafereel. Je ziet een grillige reflectie in het water van een vijver. Zodra je weet dat het om een vijver gaat, herken je de bomen en blauwe lucht in het lijnenspel.
Ik heb daar een hele serie foto’s genomen. Het zijn klassieke plaatjes van bomen langs de oever met overhangende takken in herfsttinten. Een enkele foto is best aardig gelukt, maar stelt als kunstobject weinig voor.
Tot je inzoomt op kleine stukjes van de weerspiegelingen. Een paar vierkante centimeters hier en een rechthoekje daar. Dan komen de waterschilderingen in uiteenlopende stijlen tevoorschijn. Psychedelisch, surrealistisch, pointillistisch, vol optische illusies en impressionistisch. Zie bijvoorbeeld de twee foto’s hierboven en -onder.
Het effect doet denken aan kunst uit de vroege jaren zeventig. Deze stijl is redelijk psychedelisch, nietwaar? Nou, ik begrijp nu waar het idee vandaan komt. Die hippie-artiesten deden wel alsof ze creatief high waren, maar ze hebben gewoon lang in het water gestaard.
Groen is een kleur die je het hele jaar door aantreft. Zo blijven naaldbomen, hulst en gras groen, hoewel ze in de herfst nauwelijks groeien. Daarom was het even zoeken naar een kenmerkende groentint voor de serie over dit seizoen. Ik kom uit bij mos. Mos gedijt namelijk het beste wanneer het koel en vochtig is.
In IJsland groeien de prachtigste soorten en het grillige landschap daar prikkelt de fantasie. De mijne in elk geval. Mos hoort samen met paddenstoelen tot de natuurfenomenen uit het rijk der fabelen. Daarom plaats ik hier een foto van intens groene pollen mos. Ze lijken wel van fluweel en ze groeien op landgoed Koningsoord. Die naam klinkt toch best sprookjesachtig, of niet soms?
Tijdens een boswandeling in de herfst stap je over een geelbruin bladentapijt. Daar gaat een heel proces aan vooraf, waarin ze verkleuren van groen naar rood of oranje, geel en bruin. Roodbladige bomen doen het weer net even anders. Vooral het geel springt eruit wanneer de zon erop schijnt. Die kleur is aan de beurt in deze miniserie over alle voorkomende herfstkleuren.
Vorige week nam ik foto’s van zowel rode als groene beuken. Van die rode bomen heb ik eerder dit jaar deze foto’s genomen. Nu staan ze hierboven en zijn ze verkleurd naar geel/oranje.
Op de foto hieronder spat het geel van de bomen er echt af. Wel twijfel ik of dit plaatje goed is gelukt qua compositie.
Vergelijk het met deze oudere foto van beuken in gele herfsttooi. Naar mijn idee is en blijft dat toch de mooiste.
In de serie over herfstkleuren is oranje een makkie. Overal zie je oranje bladeren, paddenstoelen en zwammen. Verder kan je het piepkleine buiskussentje tegenkomen, zie foto hierboven. In werkelijkheid is dit een hele verzameling eencellige organismen. Deze organismen behoren tot de slijmzwammen, ofwel de amoebozoa.
Hoe de paddenstoel hieronder heet, weet ik niet, maar hij pronkt fraai met zijn lamellen. En hij is oranje.
Zwart is samen met grijs en wit een achromatische kleur. Hoewel je bij tekenles leert dat dit geen kleuren zijn, dragen ze bij aan de herfstsfeer. Denk aan witte porselein- en parelstuifzwammen. Denk aan de zwarte klei van braakliggende akkers. Of denk aan grijze luchten, slierten mist en laaghangende nevel.
In het geweizwammetje lopen de drie tinten in elkaar over van zwart, naar grijs en wit. Het is zo’n piepklein dingetje dat op boomstronken groeit. Hier staat een mooie foto. Je kan ze echter het hele jaar door aantreffen en de andere zwammen groeien eveneens buiten de herfst.
Daarom kies ik bovenstaande foto van een braakliggende akker. Die akker met groeven, waar ik onlangs al foto’s van wilde nemen. Diepzwart is ook deze grond niet. Dat is geen enkel natuurverschijnsel op aarde. Er begint zelfs al een ingezaaid wintergewas op te komen. Maar kijk dan eens naar de bomen op de achtergrond; die bontgekleurde beuken. Samen met de grauwe akker scheppen ze een echt herfstbeeld.
Is paars een herfstkleur? Jazeker. Sommigen mensen zijn lyrisch over de kleur paars. Paars zou koninklijk zijn en vrouwelijk, magisch, mystiek en passioneel. Paars kom je nogal eens tegen bij spirituele personen. Als versmelting van twee primaire kleuren heeft paars iets ongrijpbaars.
Ik heb weinig met de kleur paars. Dat is vermoedelijk een erfenis uit de jaren zeventig. Die tijd van hardbruin, paars en knaloranje. Wat vònd ik die tinten lelijk. Maar smaak verandert en paars verdient een herkansing.
Donkerpaars zijdefluweel is namelijk prachtig. Het heeft inderdaad wel iets mysterieus. Samen met bloedrood en nachtblauw ontstaat er een bijzonder gewaagde combinatie. Niet dat ik dat draag. Toch, het is weer tijd voor een miniserie. Deze keer over herfstkleuren en paars hoort daar bij.
Men zegt dat je alle kleuren kan combineren zoals je ze in de natuur samen aantreft. Ziehier twee foto’s van een paarse zwam en een paarse paddenstoel. En oordeel zelf maar.
