
Het is zo’n akker die er ieder jaar anders uitziet. Ik ken dit veld zoals het er bijligt in de lente, in de zomer, in de herfst en in de winter. Het hoort bij de drie-eenheid rood – wit – blauw.
Vorig jaar lag er zeker twintig centimeter sneeuw. Die dag was ik de eerste voorbijganger. Wanneer maak je dat nog mee?
Soms hangt er een mysterieuze sfeer, alsof er iets ongrijpbaars gebeurt. Ik heb de werkelijkheid nooit kunnen achterhalen.
Een spoor gaat schuil onder de gewassen. Dicht aan het oppervlak in mijn gedachten. Diep verborgen voor andere passanten. Zoiets moet je weten. Dat verhaal is tenminste geen raadsel meer. Ik zie de lijnen zo voor me. In zwart, in grijs en in wit.
(Klik desgewenst op de foto voor een vergroting.)