Tag: koopwoning

Alleen al het schuurtje

On door Raam OpeninWonen1 reactie

De Nederlandse biblebelt staat momenteel weer eens in de belangstelling. Deze keer vanwege de lage vaccinatiegraad tegen corona. Nu kun je veel zeggen over mensen in dit christelijke leefgebied, (en nee, dit is geen uitnodiging om mijn reactieveld vol te kliederen), maar ze weten daar tenminste wel hun huizen en tuinen te onderhouden.

Menige tuin is er met zorg aangelegd en smaakvol ingericht. En dan de woningen, vooral de vrijstaande huizen in buitengebieden. Die staan vrijwel allemaal strak in de verf en doorgaans is er voor kwaliteit en vakwerk gekozen. Ik kan erg genieten van een goed onderhouden omgeving. Daarom wandel ik graag door dorpen van streng christelijke gemeenschappen.

Bovenstaand schuurtje staat in de buurt van het kasteel van Renswoude. Alleen al dat schuurtje met de tuin er bij, is mij mooi genoeg om in te wonen.

Nieuwe serre in de voortuin

On door Raam OpeninWonen6 reacties

Serre in de voortuin

‘Kom’, dacht ik, ‘laten we eens makkelijk doen.’ Normaal gesproken duurt een verbouwing of woningrenovatie maanden. Maar dat hoeft niet. Heb je geld in overvloed, dan huur je daar een speciaal bedrijf voor in. Dat tovert je huis en tuin volledig om. Binnen een handomdraai. Ik zie het in de buurt weleens gebeuren.

Dorpsgenoten laten landelijke stulpjes optrekken met een uitstraling alsof die er al honderd jaar staan. Denk aan de in bepaalde kringen populaire notariswoning. Zo’n pand wordt kant-en-klaar opgeleverd. Desgewenst compleet met prachtig bewerkte houten daklijst, glas-in-loodramen en Oudhollandse luiken. En met bijbehorende oprijlaan waarlangs binnen een dag volgroeide bomen staan. Echt waar, alles is mogelijk. Zulke bedrijven kunnen de algehele inrichting van tuinen en woningen verzorgen.

Een rustiek ingerichte serre in de voortuin, dat leek mij wel wat. Vandaag kwam het totaalconcept voorrijden. Kijk, zo is het geworden.

Bouwvakkers inhuren is als Russische roulette

On door Raam OpeninLeven, Maatschappij, Wonen4 reacties

Vrijdagavond 23:00 uur. Net wanneer ik naar bed ga, klinkt er een vreemd geluid in de slaapkamer. Of eigenlijk klinkt het erg bekend: drup, drup, drup. De dakkapel deze keer. Bij de bouwkundige keuring bleek al dat de bedekking daarvan binnen enkele jaren aan vervanging toe zou zijn. Nu moet ik naar een goede dakdekker op zoek. Nou, brace yourself and let the game begin. Want dit wordt weer zo’n spelletje Russische roulette.

Wie kiest er een dakdekkersbedrijf op basis van rationele argumenten? Ik niet. De welgeteld 39 (!) bouwvakkers die hier al over de vloer kwamen (en ik vergeet er vast nog een paar), koos ik per toeval. Of op basis van een soort onderbuikgevoel. Kort na de verhuizing naar Gelderland kende ik hier geen vakmensen. Daarom vroeg ik bij buren naar hun ervaringen. Maar verstaan zij wel hetzelfde als ik onder ‘goed en betrouwbaar’? We hanteren uiteenlopende maatstaven en deze termen zijn multi-interpretabel.

Gisteren vroeg ik om tips via de buurt-app. Er kwamen diverse reacties binnen. Allemaal verschillend. Iemand schreef dat ik vooral niet met bedrijf X in zee moet gaan. Dat bedrijf levert wel goed werk, maar afspraken maken en communiceren verloopt nogal moeizaam. ‘Welkom in de wondere wereld van huizenbezitters’, dacht ik. Want dit is tamelijk gangbaar.

Als informatie inwinnen meer twijfels oplevert, kan je verder rondkijken op internet. Daar staan websites van zzp’ers en bouwbedrijven inclusief referenties en beschrijvingen van geleverd werk. Sommige vaklieden hebben een hoge rating, anderen nul sterren. Wat zegt dit? Weinig. Referenties kunnen door vrienden zijn ingevuld. En een gelikte website kan het werk zijn van een veertienjarig achternichtje, dat toevallig Multimedia & Communicatie op school heeft gedaan.

Die opmerking over dat foute bedrijf maakte mij trouwens wel nieuwsgierig. Het betreft een samenwerkingsverband van twee families. Waarschijnlijk vormt één daarvan een heuse dynastie. Die familie draagt namelijk dezelfde achternaam als de rioolservicemeneer. En hij is zeker lid van een plaatselijke clan. Of gang, dat weet ik niet precies. Maar hem vind ik tenminste sympathiek.

Alleen, wat zegt dit over de andere leden van zijn familie? Die van de dakdekkerstak, bedoel ik. Volgens hun referenties lopen de meningen flink uiteen. Dus wat nu?

Zal ik een dakdekker bellen die ooit foldertjes in de buurt achterliet? Of zal ik twee dakdekkers bellen over wie buurtgenoten positief zijn? (Die buurtgenoten ken ik evenmin.) Ook kan ik de man van de rioolservice vragen of hij de mensen van het dakdekkersbedrijf aanraadt.

Er is een alternatief. Namelijk Googelen op ‘dakdekkers’ en dan met gesloten ogen een willekeurig bedrijf aanwijzen op het beeldscherm. Dat deed ik eerder voor de complete keukenverbouwing. Toen kon ik ook al zo moeilijk een weloverwogen keuze maken.

Sowieso is het idee dat we kiezen op basis van ratio een illusie. Dat geldt zowel voor mij als voor bouwvakkers zelf. Misschien plaats ik de klus wel gewoon op Werkspot. Dan vraag ik om een dakdekker die houdt van Russische roulette.

Top 5 redenen voor spijt

On door Raam OpeninGeld, Leven4 reacties

Waarvan denk je dat stervenden het meeste spijt hebben wanneer ze terugkijken op hun leven? Dit is wat palliatieve-zorgverleenster Bronnie Ware ontdekte:

  1. Ik wou dat ik de moed had gehad om trouw aan mezelf te leven; dus niet het leven had geleid dat anderen van mij verwachtten.
  2. Ik wou dat ik niet zo veel/zo hard had gewerkt.
  3. Ik wou dat ik de moed had gehad om mijn gevoelens uit te drukken.
  4. Ik wou dat ik in contact was gebleven met mijn vrienden.
  5. Ik wou dat ik mezelf had toegestaan om blijer te zijn.

Zie haar boek The Top Five Regrets of the Dying. Een verwijzing hiernaar vond ik op het lezenswaardige Financieel Onafhankelijk Blog. Al vraag ik mij wel af in hoeverre de schrijver oog heeft voor people en planet naast profit.

Mijn eigen financiële onafhankelijkheid is een stuk dichterbij gekomen sinds ik Prepensioen dankzij koopwoning schreef. Vandaag was dan ook een mooie wandeldag.

Prepensioen dankzij koopwoning

On door Raam OpeninGeld, Wonen20 reacties

Nederlanders zijn als eekhoorntjes die net zo lang hun nootjes bewaren tot ze geen tanden meer hebben om ze op te knabbelen. (Belgisch grapje.)

Mijn vader mocht stoppen toen hij 54 jaar was en daar nam ik lange tijd een voorbeeld aan. Ik trof al vroeg maatregelen. Maar het mooie financiële product bleek een woekerpolis en er zitten gaten in mijn pensioen. Gelukkig heb ik tegelijk een alternatief pad bewandeld, want risico’s moet je spreiden. En waarom wachten met dingen die je altijd al hebt willen doen? Een klant van mijn eerste werkgever ging met pensioen en was drie maanden later dood. Dit zette mijn toekomstbeeld voorgoed op scherp. Je kan je dromen beter niet uitstellen.

Een voorschot in pensioentijd nemen
Vanaf het moment dat die klant overleed, zocht ik naar manieren om eerder verlof te krijgen. Bij hoogconjunctuur kneep ik er enkele malen tussenuit en ging reizen. Zelfs nadat ik een appartement had gekocht. Er was tenslotte werk genoeg. Die periodes leverden samen een voorschot aan pensioentijd op van 29 maanden. Je hoeft trouwens niet steeds een baan op te geven, want ik mocht ook een sabbatical nemen. Zo is een voorschot op je pensioen eveneens haalbaar.

Deeltijd prepensioen dankzij woning
Het moet gezegd: dat appartement kocht ik op het allerbeste moment in de afgelopen 400 jaar. Daarbij boden mijn ouders een steuntje in de rug. Vervolgens steeg de waarde 338% in twintig jaar. Dit, terwijl de hypotheeksom gelijk bleef. Na enkele salarisverhogingen kon ik eenvoudig rondkomen van een driedaagse werkweek. En na een salarisdaling van 40% lukt dat nog steeds. Welbeschouwd ben ik al sinds mijn dertigste met deeltijd prepensioen.

Dromen naar voren halen
Een bejaarde vriendin moest vanwege echtscheiding en verplichtingen steeds al haar reiswensen uitstellen. Nu zij met pensioen is, heeft ze lichamelijke ongemakken. Onlangs bezocht zij Japan en hield dat slechts met pijnstillers vol. Ik heb het precies andersom kunnen doen. Al voor mijn vijftigste werkte ik een complete verlanglijst met bestemmingen af. Met de huidige vooruitzichten is dat maar goed ook. Alles wat nu nog volgt, is extra. Bijvoorbeeld een maandenlange rondreis door de Verenigde Staten. Die hou ik graag tegoed, zodat er nog iets te wensen overblijft. Kortom, je kan je dromen ook alvast in stukjes en beetjes uitvoeren.

Zekerheid in bange dagen
Nu de arbeidsmarkt weinig houvast biedt en pensioenen onder druk staan, beschouw ik onroerend goed als laatste zekerheid. Een onderkomen heb je sowieso nodig en de bevolking zal voorlopig toenemen. In regio’s met werk blijft de vraag groot en daarmee de waarde hoog. Tijdens die sabbatical verhuurde ik mijn appartement. Dat bracht alvast wat op. In noodgevallen kan je je huis verkopen en in een caravan gaan wonen. Ik heb dit voor de verhuizing zeer serieus overwogen. Maar een hypotheekvrije en goed onderhouden woning is voordeliger qua maandlasten. Ja, zelfs goedkoper dan een middenklasse stacaravan op een Nederlands recreatiepark.

Lage vaste lasten door verstandig investeren
De situatie op de arbeidsmarkt mag voor vijftigers zorgelijk zijn, lage vaste lasten geven wel gemoedsrust. Die kan je op allerlei manieren in bedwang houden. Denk aan tussentijds aflossen, je huis op tijd een lik verf geven, isolatiemateriaal aanbrengen, je gezondheid op peil houden, een deelauto gebruiken en spullen van goede kwaliteit kopen. Via duurzaam investeren bespaar je geld of verdien je het zelfs terug. Bovendien levert spaarrente voorlopig bedroevend weinig op. En wat heb je nu echt nodig om aangenaam te leven?

Een verbouwing ondergaan

On door Raam OpeninRelaties, Wonen11 reacties

Toen ik voor het eerst door de makelaar in dit huis werd rondgeleid, kwamen we bij de keuken aan. Een hele hoek werd in beslag genomen door het toilet, waarvan de deur niet volledig open kon. Want dan stootte je tegen het aanrecht. ‘Wat je hier bijvoorbeeld kunt doen,’ zei hij, ‘is het toilet wegbreken en dan van het stalletje een wc-ruimte maken.’ Ik vond het een goed idee. En nu zit ik al twee weken middenin de uitvoering daarvan.

Je zou denken dat er genoeg bouwbedrijven zijn die zo’n klus willen aanpakken. Nog voor de verhuizing in juni ging ik al op zoek naar geschikte zaken. Vrienden en familie konden met moeite enkele bedrijven noemen waar zij redelijke tot goede ervaringen mee hadden. Terwijl de verhuisdozen nog niet waren uitgepakt, kwamen de eerste vertegenwoordigers op bezoek.

Het mocht niet baten. De een kwam wel (een timmerende zzp’er), maar die stuurde geen offerte. De tweede was al te laat voor zijn afspraak en hoefde niet meer te komen. De derde stuurde een voordelige offerte en liet ik eerst enkele kleinere klussen uitvoeren. Daardoor werd gauw duidelijk dat ik ook daarmee niet verder wou. Nou, en toen was de bouwvak al bijna begonnen.

Intussen had ik een strooptocht langs keukenzaken afgelegd en een mooie keuken gevonden. De levering stond in week 39 gepland. Deze week dus. Die week kwam steeds naderbij en ik zat nog steeds zonder bouwbedrijf. De lekkage van vorige maand bracht enige uitkomst. Want de monteur verwees mij naar een aannemer. Daarnaast had ik via internet ook een Achterhoeks bouwbedrijf gevonden. Weer kwamen er gegadigden langs om een offerte uit te brengen. Twee heren en een mevrouw deze keer.

Om een lang verhaal kort te maken. De keuze viel op het familiebedrijf van mevrouw, dat al drie generaties bestaat. Voor mij volslagen onbekend. Maar zij, (en heren bouwlieden, let nu even op) spreekt als ingenieur zowel de taal van de bouwvakker als van de vrouwelijke klant.

Bovendien, haar offerte was wel de duurste, maar ook de best onderbouwde. Bij haar liep ik de minste kans op zwaar tegenvallende stelposten en andere onaangename verrassingen. Na wat heen en weer ge-e-mail kon ik de offerte goedkeuren. Geen dag te laat overigens, want de volgende dag belde de keukenzaak. Over de levering in week 39 dus. Mevrouw heeft halsoverkop de planning aangepast en vanaf vorige week maandag zijn ze nu bij mij aan de slag.

Als een soort rots in de branding is daar T. Een jonge timmerman die nog bij zijn moeder woont. Een rustige en beresterke gast die onverstoorbaar en vakkundig al het zware werk doet. Dat terwijl de loodgieter, de elektricien en langskomende voormannen om hem heen lopen te drentelen. Veel zegt hij niet en zijn leven ziet er behoorlijk overzichtelijk uit. Werken, voetballen, uitgaan in Z. (de naburige ‘grote’ stad), plus vakantie vieren in Chersonissos en soortgelijke oorden. Hij ziet er zelf trouwens een beetje Grieks uit.

Hij houdt ook van muziek. Daarom brengt een Makita bouwradio de godganse dag Nederlandstalige liedjes ten gehore. De meesten daarvan heb ik in geen veertig jaar meer gehoord. Angeline van Peter Koelewijn kwam al langs en ook zo’n gouweouwe als Henk Wijngaard met zijn vlam in de pijp. Af en toe komt er het betere mannen-met-baarden-werk voorbij: Gimme all your loving. Hugs and kisses too.

Er zijn genoeg redenen om in de stress te schieten van een verbouwing. Mijn huis is een chaos. Ik moet iedere dag alles van zolder tot kelder toe stofzuigen. En oh ja, de kelder is even gebarricadeerd. Want de keuken werd inderdaad in week 39 geleverd, maar het stucwerk op de muur was nog niet droog. Nu staan er veertien grote dozen met kasten middenin de woonkamer.

Maar ik weet nu al dat ik T. ga missen als de verbouwing straks af is. We hebben inmiddels een vast patroon. Hij komt rond 8.30 uur binnen en gaat dan beneden aan de gang, terwijl ik boven in mijn werkkamer mailtjes weg zit te werken. Dan volgt er koffiepauze beneden. Rond half een is het lunchtijd. Meestal zitten hij, ik en eventuele andere collega’s dan gezellig aan de eettafel. Zij met hun meegebrachte lunchpakket en ik aan de veelgeprezen magnetronmaaltijd. In de middag is er nog eens koffie en rond een uur of vier is zijn werkdag klaar. Hij heeft zelfs de sleutel van mijn huis.

Nog ongeveer een week, dan is de verbouwing voorbij. Ik vind het bijna jammer.

Prettige (tijdelijke) woonvormen

On door Raam OpeninMaatschappij, Wonen3 reacties

Regelmatig kijk ik naar huizen, dat is altijd leuk om te doen. Toch mis ik hier bepaalde woonvormen. Daarnaast is tijdelijke, zelfstandige woonruimte handig voor acute situaties. Je kan slechts kiezen uit: een caravan huren, in de vrije sector de hoofdprijs betalen, of op huizen van vakantiegangers passen. Daarom pleit ik voor alternatieve woningen.

Een ‘kip of ei’-kwestie. Stel dat je van de Randstad naar het oosten wil verhuizen. Woningen zijn daar voordeliger, maar er is minder werk. Dus kan je beter eerst een baan vinden. Echter, veel werkgevers willen personeel uit de buurt vanwege reiskosten- vergoeding, etc. Dan toch maar eerst verhuizen en daarna werk zoeken? Mijn collega verbleef doordeweeks op een kamertje in een kerkelijk internaat. Ook pas gescheiden mensen en remigranten vinden met moeite snel een betaalbaar huis.

Alternatief 1. Bouw meer zelfstandige kleine woonruimten voor deze groepen. Denk aan een leegstaand kantoor nabij het centrum van een stad. Dat wordt slim omgetoverd tot eenkamerwoningen met badkamer en keukentje. Een unit van 30 m2 is even groot als een gemiddelde stacaravan. Te huur voor € 350 per maand, eventueel voor maximaal twee jaar. Meubels en apparatuur zijn desgewenst apart te huur. Ik zie dit al voor me met een beheerde wasserette c.q. buurtwinkel, een restaurant à la Resto van Harte, een afleverpunt voor pakketbezorging en meer gedeelde voorzieningen.

Meestal kunnen alleen rijke mensen zich vrijstaande huizen veroorloven. Waarom moet je als doorsnee Randstedeling eerst psychiatrisch patiënt worden, voordat je hier ook omringd door weelderig groen kan wonen?

Alternatief 2. De stacaravan als permanent doch verplaatsbaar verblijf. Stel dat je in Nederland een kaveltje kan kopen waar een stacaravan op mag staan. Gewoon midden in een woonwijk, ergens langs het veld of aan een bosrand. Ik zou daaromheen een tuin aanleggen met heg, gazonnetje, bomen en bloeiende planten. Niets mis met een goed onderhouden stacaravan op eigen terrein.

Alternatief 3. Bij ruimtegebrek: wonen op het dak met weids uitzicht. In Menton zag ik bovenop een flat een bungalow. Compleet met weelderige tuin, terras en pergola. Te bereiken via de lift met een slot op de bovenste verdieping. Ideaal voor ons dichtbevolkte land.

Alternatief 4. Een goed werkend systeem voor koopwoningruil. Wat ik nu zie op internet, is onvoldoende uitgewerkt qua match van vraag en aanbod. Over uitzicht gesproken: ik zou tekenen voor appartement Utrechtseweg 145 in Arnhem. Dat stond ooit op Funda. De flat is weinig bijzonder, maar dat vergezicht!