Toen ik voor het eerst door de makelaar in dit huis werd rondgeleid, kwamen we bij de keuken aan. Een hele hoek werd in beslag genomen door het toilet, waarvan de deur niet volledig open kon. Want dan stootte je tegen het aanrecht. ‘Wat je hier bijvoorbeeld kunt doen,’ zei hij, ‘is het toilet wegbreken en dan van het stalletje een wc-ruimte maken.’ Ik vond het een goed idee. En nu zit ik al twee weken middenin de uitvoering daarvan.
Je zou denken dat er genoeg bouwbedrijven zijn die zo’n klus willen aanpakken. Nog voor de verhuizing in juni ging ik al op zoek naar geschikte zaken. Vrienden en familie konden met moeite enkele bedrijven noemen waar zij redelijke tot goede ervaringen mee hadden. Terwijl de verhuisdozen nog niet waren uitgepakt, kwamen de eerste vertegenwoordigers op bezoek.
Het mocht niet baten. De een kwam wel (een timmerende zzp’er), maar die stuurde geen offerte. De tweede was al te laat voor zijn afspraak en hoefde niet meer te komen. De derde stuurde een voordelige offerte en liet ik eerst enkele kleinere klussen uitvoeren. Daardoor werd gauw duidelijk dat ik ook daarmee niet verder wou. Nou, en toen was de bouwvak al bijna begonnen.
Intussen had ik een strooptocht langs keukenzaken afgelegd en een mooie keuken gevonden. De levering stond in week 39 gepland. Deze week dus. Die week kwam steeds naderbij en ik zat nog steeds zonder bouwbedrijf. De lekkage van vorige maand bracht enige uitkomst. Want de monteur verwees mij naar een aannemer. Daarnaast had ik via internet ook een Achterhoeks bouwbedrijf gevonden. Weer kwamen er gegadigden langs om een offerte uit te brengen. Twee heren en een mevrouw deze keer.
Om een lang verhaal kort te maken. De keuze viel op het familiebedrijf van mevrouw, dat al drie generaties bestaat. Voor mij volslagen onbekend. Maar zij, (en heren bouwlieden, let nu even op) spreekt als ingenieur zowel de taal van de bouwvakker als van de vrouwelijke klant.
Bovendien, haar offerte was wel de duurste, maar ook de best onderbouwde. Bij haar liep ik de minste kans op zwaar tegenvallende stelposten en andere onaangename verrassingen. Na wat heen en weer ge-e-mail kon ik de offerte goedkeuren. Geen dag te laat overigens, want de volgende dag belde de keukenzaak. Over de levering in week 39 dus. Mevrouw heeft halsoverkop de planning aangepast en vanaf vorige week maandag zijn ze nu bij mij aan de slag.
Als een soort rots in de branding is daar T. Een jonge timmerman die nog bij zijn moeder woont. Een rustige en beresterke gast die onverstoorbaar en vakkundig al het zware werk doet. Dat terwijl de loodgieter, de elektricien en langskomende voormannen om hem heen lopen te drentelen. Veel zegt hij niet en zijn leven ziet er behoorlijk overzichtelijk uit. Werken, voetballen, uitgaan in Z. (de naburige ‘grote’ stad), plus vakantie vieren in Chersonissos en soortgelijke oorden. Hij ziet er zelf trouwens een beetje Grieks uit.
Hij houdt ook van muziek. Daarom brengt een Makita bouwradio de godganse dag Nederlandstalige liedjes ten gehore. De meesten daarvan heb ik in geen veertig jaar meer gehoord. Angeline van Peter Koelewijn kwam al langs en ook zo’n gouweouwe als Henk Wijngaard met zijn vlam in de pijp. Af en toe komt er het betere mannen-met-baarden-werk voorbij: Gimme all your loving. Hugs and kisses too.
Er zijn genoeg redenen om in de stress te schieten van een verbouwing. Mijn huis is een chaos. Ik moet iedere dag alles van zolder tot kelder toe stofzuigen. En oh ja, de kelder is even gebarricadeerd. Want de keuken werd inderdaad in week 39 geleverd, maar het stucwerk op de muur was nog niet droog. Nu staan er veertien grote dozen met kasten middenin de woonkamer.
Maar ik weet nu al dat ik T. ga missen als de verbouwing straks af is. We hebben inmiddels een vast patroon. Hij komt rond 8.30 uur binnen en gaat dan beneden aan de gang, terwijl ik boven in mijn werkkamer mailtjes weg zit te werken. Dan volgt er koffiepauze beneden. Rond half een is het lunchtijd. Meestal zitten hij, ik en eventuele andere collega’s dan gezellig aan de eettafel. Zij met hun meegebrachte lunchpakket en ik aan de veelgeprezen magnetronmaaltijd. In de middag is er nog eens koffie en rond een uur of vier is zijn werkdag klaar. Hij heeft zelfs de sleutel van mijn huis.
Nog ongeveer een week, dan is de verbouwing voorbij. Ik vind het bijna jammer.