Dit is het vijfde jaar waarin ik geen inkomen of uitkering heb. Na aanvankelijke reacties, variërend en blijk gevend van medeleven, ongeloof, hypocrisie, egoïsme, verwijten tot totale verbijstering, is duidelijk geworden wat voor mij het grootste probleem is.
Namelijk: het feit dat vrijwel niemand vraagt: ‘Hoe kan ik je concreet helpen?’
Iedereen is veel te druk met:
- ongevraagde adviezen geven,
- vragen stellen waar een verwijt achter schuil gaat. Een verwijt aan mij of een verwijt aan de ‘ander’.
- denken: ‘Hopelijk overkomt mij dit niet, want …’,
- denken: ‘Dit zal mij niet overkomen, want ik heb mijn zaakjes wel goed geregeld.’,
- achter mijn rug om tegen anderen zeggen: ‘Wat erg hè’ en dan vervolgens genieten van alle aandacht die dit oplevert,
- doodleuk in het vijfde jaar zonder inkomen nog steeds standaard vragen naar welk land ik dit jaar op vakantie ga,
- zichzelf (niet reageren),
- nog meer ongevraagde adviezen geven,
- ad infinitum ongevraagde adviezen blijven geven.
- reageren op een manier die het gesprek afleidt van de kern van het probleem. Zie 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 en/of 9.
Dus toen de ‘krapte’ op de arbeidsmarkt ter sprake kwam in die groep waar ik het vorige week over had, heb ik het gezegd. Dit: ‘Voor het eerstvolgende ongevraagde advies dat ik nu nog moet aanhoren, wil ik € 1.000 ontvangen.’
Ik wist het wel. Geld werkt altijd. Geen hond die nog iets durfde te adviseren. Het bleef heerlijk stil op dat gebied.
Zit ik er mee als dit relaties kan verstoren? Nee. Want je leert je vrienden wel kennen als je vijf jaar lang geen inkomen of uitkering hebt. Dat is een voordeel voor wie graag wil weten waar hij of zij aan toe is.
Wat mij bij alle reacties verbaast, is dat zo weinig mensen reflecteren op de situatie. Ga maar na. Als iemand al vijf jaar zonder inkomen of uitkering zit, en al vijf jaar onder het absolute minimum van het bijstandsniveau leeft, (alsof je dat voor je lol doet), zou dit dan heel misschien kunnen betekenen, dat er een serieuze reden is waarom die persoon niet werkt?
Nou?
Reacties in de opsomming hierboven staan voor mij gelijk aan onbegrip, onkunde, onmacht en gebrek aan oprechte interesse. Ongevraagde adviesgevers stellen nooit de enige juiste vraag die ze wel zouden moeten stellen.
En dan nog dit. Ik maak serieus werk van mijn onderzoeksproject. Als jij mij concreet wilt helpen, mag je geld naar mij overmaken, zodat ik in de komende twee jaar mijn project goed kan uitvoeren en voltooien. Zullen we zeggen € 10.000? En absolutely no strings attached, behalve mijn project. Tenslotte zijn er genoeg mensen die dit bedrag makkelijk kunnen missen. Dan kan ik ook weer rustig ademhalen.
De enige reacties die nu welkom zijn, zijn van degenen die mijn project financieel willen steunen.