Tag: gemoedsrust

De grenzen van je invloedssfeer

On door Raam OpeninMensen onder elkaar4 reacties

Met een vriendin bespreek ik de plus- en minpunten van de klusser die in huis bezig is. Zij is ervaringsdeskundige als eigenaresse van twee woningen. Ik vertel hoe vaak hij zich ziek meldt (vaak) en hoe vaak dat bij mij twijfels oproept (regelmatig). Bij twijfel werkt een last-minute afmelding flink op mijn gemoed. Dan is het alsof ik geen grip heb op de situatie.

Deze vriendin kent dit dilemma. Wij kunnen ons allebei in iemand inleven en we tonen begrip. Dat is riskant. Een gevolg kan zijn dat een ander gaat denken: ‘Ach, ik kan het mij permitteren, want zij begrijpt dit wel.’ Voordat je het weet, neemt zo iemand een loopje met je. ‘We zijn te aardig.’, verzucht vriendin. Zij is nota bene manager van een heel team.

Ligt de oplossing binnen je invloedssfeer, dan kan je er wat aan doen. Ligt de oplossing buiten je macht, dan moet je met de situatie leren leven. We weten het allebei. Alleen duurt het soms even voordat duidelijk is waar de grenzen van mijn invloedssfeer liggen. En voordat ik die grenzen accepteer. Tot dan weeg ik belangen af en slik ik een heleboel woorden in. Vooralsnog bereik ik met een milde confrontatie op zijn tijd en een enkel woordje commentaar bij deze klusser meer.

Hoe ga jij om met de grenzen van jouw invloedssfeer?

Soms heb je van die dagen

On door Raam OpeninWonen4 reacties

boeideel met sierrand

Ik heb een idee voor een logje. Alleen moet daar een foto bij van vroeger. Die foto zit in een album over een reis naar Australië en dat album ligt in het witte kastje. Dat witte kastje staat op de zolder die nu wordt verbouwd en daar ligt een stapel houtafval voor. Dat kan ik wel allemaal overhoop gaan halen, maar dat is niet handig. Dus denk ik: ‘wacht nou maar.’

Al mijn hele ochtend is gevuld met dit soort voornemens, obstakels en conclusies. Ik wil wel. Ik sta zelfs te trappelen. Als ik in de juiste stemming ben om door te pakken, moet ik dat vooral doen. Want het kan ook zo weer overwaaien. Maar ja.

Gisteren had de klusser net zo’n dag. De afgelopen dagen was hij speciaal vroeg opgestaan. Hij belde zelfs eerder aan dan afgesproken, want hij was er ook helemaal klaar voor. Maar eenmaal goed op dreef, ontdekte hij dat er een geaard stopcontact ontbrak. En dat hij nog andere materialen nodig had. Daarvoor moest hij eerst naar de winkel en die bleek wegens omstandigheden gesloten. Stond hij dan met zijn goeie gedrag.

Nou ja. Er wachten nog vijftien klussen, variërend van groot naar klein. Voor een aantal daarvan zijn de benodigdheden binnen. Daarmee kan hij beginnen, alleen niet vandaag. Andere klussen zijn tot halverwege gevorderd en de rest is bijna af.

We begonnen vorige maand met het boeideel en dat is eindelijk klaar. De klusser heeft zelfs een sierrandje toegevoegd. Straks komen er vast weer dagen waarop hij vlot door kan werken. En hier staat nu toch een nieuw logje.

Hop in het riet

On door Raam OpeninPersoonlijk7 reacties

Hop in het riet

Ik zou wel willen bloggen, maar ben er te rusteloos voor. Te veel gedachten, te veel belevenissen, en dan die twee mannen over de vloer. (Behalve de klusser was ook de meneer van de rioolservice er weer.) Alles ten goede, hoor. Alleen word ik altijd een beetje hyper van te veel voorspoed. Daarom hou ik het bij deze foto. Bloeiende hop in het riet. Beschouw de hop maar als een soort feestslinger.

Misschien heb ik hem gevonden

On door Raam OpeninMensen onder elkaar11 reacties

Zou het karma zijn? Mijn zoektocht naar een goede, betaalbare bouwvakker die tijd heeft en multi-inzetbaar is, verloopt moeizaam. Eigenlijk word ik er een beetje wanhopig van. Mijn ervaringen van de laatste jaren waren vaak ontmoedigend. Terwijl er toch diverse klusjes wachten en een boeideel dringend moet worden vervangen. Dat boeideel heb ik al zeven maanden uitgesteld. Dit omdat het rioolgedoe eerder ook nog speelde.

Op goed geluk kies ik een timmerman en vraag een offerte aan. Die pakt hoger uit dan verwacht. Daarna plaats ik een oproep in de buurtapp en een aanbevolen man komt langs. Hij maakt er een zeer ingewikkeld verhaal van. In gedachten zie ik de totaalprijs verdubbelen. Gelukkig heeft er nog iemand gereageerd. Volgens LinkedIn is het een verkoper en hij prijst zijn broer aan.

De broer komt langs. Er is iets met hem aan de hand. Hij heeft alle tijd en dat is tegenwoordig verdacht. Via Google word ik niets wijzer, maar ik zie iets in hem. Hij is van goede wil en iemand die graag aanpakt. Een beetje onzeker komt hij over. Beschadigd, misschien, op de een of andere manier. ‘Afgekeurd’, zegt hij zelf. Waarom, hoef ik nog niet te weten. Want hij geeft concreet genoeg aan wat hij wel en niet kan. En heldere communicatie, daar hou ik van.

Vandaag kwam hij even langs. In een half uur tijd heeft hij al drie problemen opgelost. Vond hij leuk om te doen. Nu is het wachten op een droge dag. Dan kan hij met de buitenklussen aan de slag.

Een beetje rusteloos

On door Raam OpeninMuziek1 reactie

Zoekend naar muziek die bij mijn stemming past, probeer ik uit alle macht ik de volgorde van de videoclips te veranderen die YouTube mij voorschotelt. Het is vooral ’s avonds laat een gewoonte geworden om via mijn laptop naar muziek te luisteren terwijl ik logjes typ. Als ik rond 23.00 uur nog aan een logje begin, is dat omdat ik niet naar bed wil. Dit heeft te maken met rusteloosheid. Of met niet moe genoeg zijn. Of met juist wel heel moe zijn, maar niet kunnen slapen. Bijvoorbeeld omdat mijn hoofd te vol zit met gebeurtenissen van de afgelopen dag.

Bij rusteloosheid grijp ik altijd terug op muziek. Ook midden in de nacht. Vandaag was het weer een gewone dag en juist dat maakt mij nu rusteloos. Als je maandenlang naar een belangrijk moment hebt toegeleefd, een moment waarvan je niet zeker wist of het wel komen zou, en dat moment is ineens geweest, dan val je in een gat. Spreekwoordelijk dan. Zo van: ‘Wat nu?’

Er zijn ook muzieknummers die vanzelf rusteloosheid opwekken. Cars van Gary Numan, bijvoorbeeld. Dat is onlosmakelijk verbonden met mijn eerste dag in de VS, in 1984, waar ik in Los Angeles aankwam. Een autostad bij uitstek. In die tijd was dat niet bepaald een veilige plek. Je kon maar beter in je auto blijven. De spanning van die eerste reis naar een land buiten Europa … zo welbekend van tv en toch vreemd. De verwachtingen, die dat nummer in mijn fantasie oproepen … Roadmovies.

Vandaag ga ik voor een ander oud nummer: Stupid Girl van Garbage. De melodie van dit lied roept evenzeer een verwachtingsvolle rusteloosheid bij mij op. De tekst doet er niet toe. Of toch?

Pas op! Geverfd

On door Raam OpeninHumor en genieten9 reacties

Doe het zelf verven

Vandaag is het zover. Eindelijk ga ik aan de slag met de verf. Volgens het etiket wacht die verf daar al op sinds 21 maart 2019. Toen werd de inhoud van dat blik gemengd. Sindsdien had ik last van uitstelgedrag. Daar waren goede redenen voor.

Eerst wilde ik net beginnen toen de mannen kwamen voor de dakkapel van de buurvrouw. Die gingen bij haar in de tuin planken zagen en daardoor vloog het zaagsel in het rond. Ik dacht: ‘Laat ik nog maar even wachten met die verf.’  Het staat ook zo uitsloverig wanneer je als vrouw toevallig in de tuin gaat werken als die mannen daar bezig zijn. Plausibele reden voor uitstel, toch?

Daarna zou het gaan regenen, daarna scheen de zon te fel, daarna zou er een buitje vallen, en daarna was er te veel wind. Bij wind verven is onhandig. Dat zorgt voor opwaaiend stof. En stoffig is het hier, want het regent al twee jaar veel te weinig. Afijn. Op een gegeven moment waren de condities ideaal, maar toen had ik even geen zin. Kan gebeuren, toch?

Wat er daarna was, weet ik niet meer, maar op de een of andere manier kwam het er steeds niet van. Daar stonden die blikken dan. Elke week moest ik er omheen stoffen, terwijl ze op de eettafel stonden. Ik ben niet zo ver gegaan dat ik de blikken en het schuurpapier bij het afstoffen meenam. Maar dat scheelde weinig. Belachelijke situatie, toch?

Nou ja, vandaag had ik in de ochtend al gewandeld en ’s middags wilde ik nog wat doen. Dat was dus een mooie gelegenheid en een perfect moment om eindelijk met verven te beginnen. En het rare is dat ik verven ontzettend leuk vind. Echt waar. Alleen vergeet ik dat steeds weer. Maf, toch?

Maar nu even wat anders. Hebben jullie enig idee hoeveel insecten er momenteel rondvliegen en op een pas geverfde vensterbank kunnen landen?