Tag: foto

Ervaringen met de mensen achter de media

On door Raam OpeninWerkenEen reactie plaatsen

Na drie interviews en evenveel fotoshoots heb ik enige ervaring opgedaan met de mensen achter de media. Het is boeiend om te zien wat er na een gesprek uiteindelijk in een krantenartikel belandt. Ik vermoed dat ik nu begrijp hoe een beroemdheid zich voelt, want het is steeds afwachten wat een journalist ervan maakt. De fotoshoots zijn wat dat betreft vergelijkbaar. Je kunt thuis voor de spiegel oefenen hoe je er op je voordeligst bij staat. Zelf heb ik dat niet gedaan. Of dat slim was, is nog de vraag.

Praten over mijn boek vind ik leuk om te doen. In die zin hebben journalisten een makkelijke aan mij. Wanneer het over mijn onderzoek gaat, praat ik zo een uur vol. Zeker als iemand oprechte interesse toont. Daarbij heeft het werk van onderzoekers en journalisten raakvlakken genoeg. Dan verandert een vraaggesprek in een soort onderonsje tussen vakzusters of -broeders.

Maar goed. Als ik nog een keer geïnterviewd wordt, ga ik het anders doen. Dan ga ik mij op het betreffende medium voorbereiden en vooraf nadenken over wat ik daarin terug wil zien. En als ik nog een keer op de foto moet, pak ik ook dat anders aan.

Genadeloos, is het woord dat in mij opkwam na een fotoshoot. Persfotografie moet de realiteit weergeven. Toch is het een keuze met welke belichting een fotograaf dit doet. Wat is de realiteitswaarde van een moment waarop iemand zich in een geënsceneerde situatie ongemakkelijk voelt?

En na een interview: wat schrijf je wel en wat schrijf je niet? In welk licht plaats je iets?

Vragen. Vragen. Bevraag ook de fotograaf en de journalist.

Schilderen met waterfoto’s

On door Raam OpeninKunstfotografie, Natuur, PlezierEen reactie plaatsen
Oorspronkelijke waterfoto

Schilderen met waterfoto’s doe ik graag. Voor een surrealistisch effect is het najaar ideaal. Mijn favoriete werkterrein is de vijver van Regina Pacis in Arnhem. Het werkt heel eenvoudig.

  • Maak een foto van een waterpartij waarin bomen of andere zaken weerspiegeld zijn.
  • Vergroot de foto en ga op zoek naar het verborgen abstracte schilderij.
  • Maak een uitsnede van het mooiste of het meest kunstzinnige deel. Doe dat tot op de millimeter nauwkeurig.
  • En toon je schilderij vervolgens op je blog of website:
Abstract waterfotoschilderij

Op dit waterfotoschilderij staat een detail uit de rechterbovenhoek van de getoonde waterpartij, een kwartslag gedraaid. Deze techniek pas ik sinds 2019 regelmatig toe.

Voor een alternatieve kijk op zaken beveel ik eveneens de volgende logjes aan:

Een ragfijne winterbloem

On door Raam OpeninKunstfotografie, Natuur4 reacties

Hortensia’s zijn maar saaie uitslovers, vinden sommige mensen. Insecten hebben weinig te zoeken bij de bloemen, want de meeste soorten zijn steriel. Zelf vind ik hortensia’s prachtig. Ik laat de uitgebloeide bloemen tot het voorjaar aan de struiken zitten. Dan bieden deze parasolvormige bollen tijdens de winter beschutting aan insecten en aan nieuwe knoppen. Tussen de uitgebloeide bloemen valt van alles te ontdekken. Zie bovenstaande foto van een oude bloem met ragfijne blaadjes. Alleen de nerfjes zitten er nog aan. De vorst heeft ze vannacht rijkelijk besuikerd. Kijk je met aandacht naar deze struiken, dan verrassen ze je het hele jaar door met de sierlijkste details.

(Klik desgewenst op de foto voor een vergroting.)

Leven en weer opstaan in Beiroet

On door Raam OpeninReizen2 reacties

Vissers aan de Corniche.

Hij vertelde dat Beiroet vroeger het Parijs was van het Midden-Oosten. Een bruisende en mondaine uitgaansstad. Het was er goed toeven, tot aan het begin van de oorlog. De sporen uit de oude glorietijd zag ik in 2004 terug in de zorgvuldig herstelde panden. Dat herstel vond plaats in de periode waarin er vrede was. Alleen weet ik niet wat daar nu nog van over is. Van die vrede en van die gebouwen.

Er wordt gelééfd in Beiroet. Er wordt gewerkt, gelachen en hartstochtelijk genoten. Er worden vriendschappen voor het leven gesloten. En er wordt gehaat en gewroken. De stad staat op scherp. Is tegelijk passievol en  ontvlambaar, ongedwongen en chaotisch. Het een gaat in het ander over.

Ik weet niet of we deze week de totale implosie hebben gezien, als gevolg van het vele wat er mis was. Dan kan Libanon ten prooi vallen aan geopolitieke aasgieren. Er kunnen ook oude tijden herleven, compleet met vroegere grandeur. Misschien droomt president Macron van een soort gemoderniseerde Franse prefectuur 2.0. (Bedoeld als overgangsmaatregel, mag ik hopen.) Gegeven de huidige politieke, sociale, economische en financiële toestand is dit wellicht nog de beste optie. Mits dat gebeurt met volwaardige medezeggenschap van de Libanezen.

*****

Sursock museum in de wijk Achrafieh, met Libanese vlag.

Ik maak van dit logje een mini-plakboek met vakantiefoto’s van Beiroet uit april 2004. Beschouw dit maar als een eerbetoon aan de veerkracht van de bewoners. Ik weet niet wat er over is van deze gebouwen en hoe het gaat met de mensen die ik daar toen heb ontmoet.

Ze zeggen dat Libanezen ondernemend zijn. Ze zeggen ook dat de stad steeds weer als een feniks uit de as herrijst. Het zijn clichés. En toch hoop ik het.

Hiernaast een doorsnee straat met appartementen en balkons in de wijk Hamra.

De gordijnen voor het balkon linksonder houden de hitte buiten. Dit is bij mijn weten typerend voor Libanon.

 

 

Chique gebouw uit de Franse periode in de wijk Manara.

Gebouw op een kruispunt van de oude demarcatielijn Avenue du General Fouad Chebab. Dit gebouw is bewust slechts gedeeltelijk hersteld als herinnering aan de hevige gevechten in het verleden.

Het winkel- en uitgaanscentrum nabij de kust wordt hier nog opgeknapt en is gedeeltelijk weer in oude luister hersteld.

Archeologische resten in de oude stad naast nieuwbouw en kerk.

Zondagmiddag drukte op de Corniche. Wandelaars bij restaurant aan zee. Veel restaurants zijn ingesteld op feesten en diners van grote families en gezelschappen. Want ondanks, of juist door alles, weten Libanezen wel hoe het leven te vieren.

Duits asfalt met kunst van De Stijl

On door Raam OpeninKunstfotografie, ReizenEen reactie plaatsen

Zet een stap over de grens en het landschap verandert subtiel. Verrassend genoeg is het straatbeeld aan Duitse zijde wat rommeliger dan hier. Neem deze asfaltweg tussen Gildehaus en Bad Bentheim. Die is plek voor plek gerepareerd. In Nederland zou dit wegdek gelijk over de volle breedte zijn geasfalteerd.

Maar dergelijk lapwerk heeft zijn charme. Deze weg is zelfs omgetoverd tot een waar kunstwerk! De langwerpige en hoekige vormen passen perfect bij het abstracte werk van De Stijl. Misschien is dit wel zo gedaan in navolging van Mondriaan.

Hier blijkt hoe wonderlijk ons associatieve geheugen werkt. Want ik heb iets dergelijks aan het begin van het Marskramerpad gezien. Deze Duitse weg is onderdeel van datzelfde pad; een wandelroute van Bad Bentheim naar Scheveningen. In 2004 liep ik voor het eerst een traject met twee vrouwen mee. Zij liepen in omgekeerde richting en ik haakte in Leiden aan.

Wanneer je vanaf Leiden Centraal de aanbevolen route volgt, kom je vanzelf over het Kort Rapenburg. En juist daar is nabij de Blauwpoortsbrug in het wegdek een mozaïek van De Stijl aangelegd. Wat frappant dus, om hier zoveel jaar later in Duitsland aan te worden herinnerd, op de allerlaatste etappe van dit Marskramerpad.

Bron afbeelding: Erfgoed Leiden en Omstreken, maker tekening Joost Verhaar, Gemeente Leiden – Tekenkamer, Herinrichting logo ‘de Stijl’ 2008, licentie.