Voor thuiszittende bloggers in coronatijd is boeiend blijven bloggen best een uitdaging. Je wereld wordt kleiner en alle inspiratie moet uit jezelf komen. Oké, je kan je eigen ditjes en datjes delen in blogvorm. We lezen daarin graag iets herkenbaars. Of we zoeken een inkijkje in een leven dat juist verrassend anders is dan het onze. In elk geval moeten onze logjes informatief zijn, interessant en/of amusant. Althans, willen ze op de lange duur de moeite waard blijven voor anderen.
Hierover schrijft Tim Urban op Wait But Why. Eerlijk gezegd is zijn post 7 Ways to Be Insufferable on Facebook nogal confronterend. Voor mij dan. Na 6 ½ jaar vind ik logjes schrijven nog steeds zo leuk, dat ik elke dag wel iets wil publiceren. Alleen mis ik soms een goed onderwerp. Of ik heb wel een idee, maar kan er geen pakkend verhaal van maken. Blijkbaar ben ik zo verslaafd, dat ik dan toch zo’n krakkemikkig stuk plaats. Desnoods publiceer ik een wauwel verhaaltje over mezelf. (Je moet wat, nietwaar?)
Nou, daar rekent Tim Urban genadeloos mee af. Want, schrijft hij: ‘A Facebook status is annoying if it primarily serves the author and does nothing positive for anyone reading it.’ Ja, Tim, dat weet ik ook wel, maar ik … Nee, nu ff geen smoesjes.
Er is geen ontkomen aan. Irritante berichten op Facebook (of in mijn geval op dit blog) rieken volgens Tim naar een of meer van deze vijf achter-liggende drijfveren: eigen imago opbouwen, narcisme, behoefte aan aandacht, bij anderen jaloezie willen opwekken, of eenzaamheid. Nu kan je denken dat je je hieraan niet schuldig maakt. Totdat je de voorbeelden herkent die hij geeft van het bijbehorende gedrag.
Nou, lekker dan. Hier kunnen we het mee doen. Ik schrijf niks meer vandaag.
Het is heel lief en zo dat iedereen zijn/haar mooiste foto’s deelt om elkaar op te beuren en er samen de moed in te houden … maar doe mij voortaan maar coronahumor. 😉
Vandaag presenteer ik de waterscheiding als subthema binnen de serie spiegelingen. Fotografeer je waterpartijen vanuit een ongebruikelijke hoek, dan kan er een raadselachtig beeld ontstaan. Neem deze foto. Die toont een stukje vijver op landgoed Mariëndaal bij Arnhem. Onder de weerspiegelde bomen zie je een vreemde breuklijn. Heeft een windvlaag daar het water in beroering gebracht? Of betreft dit twee afzonderlijke waterpartijen die van elkaar gescheiden zijn?
Dit beeld herinnert mij aan een zeer bijzondere waterscheiding. De gebeurtenis staat beschreven in Exodus, ofwel het Oude Testament. Tijdens hun uittocht uit Egypte worden de vluchtende Israëlieten opgejaagd door Egyptische soldaten. Ze stuiten op het water van de Rode Zee en kunnen niet verder. Dan, op het meest precaire moment, laat Mozes met hulp van God het water in tweeën uiteen wijken.
En ja, dat was wel even wat indrukwekkender dan mijn foto, maar met bovenstaand effect ben ik toch tevreden.
Gisteren werden we wakker in een nieuwe realiteit. De coronapandemie is nu ook hier een feit. Meteen fotografeert iedereen dezelfde taferelen: lege schappen, verlaten straten, mensen met uitpuilende winkelwagens. Gaap.
Beste fotoliefhebbers, dit kan toch wel wat origineler? Ik nodig iedereen uit om de coronapandemie verrassend in beeld te brengen. Wees creatief, humoristisch, kunstzinnig of wat je maar wilt.
Mijn enigszins onscherpe bijdrage staat hierboven. Deze foto nam ik vandaag in een trolleybus bij station Arnhem. Valt je iets op aan het interieur van de bus?
Hier onzichtbare pijlen leiden passagiers naar de achterdeur om daar in te stappen. Dat is uitzonderlijk. En waarom blokkeert een rood-witte schakelketting het gangpad? Alles ter vermijding van besmettingsgevaar. Zo blijven de passagiers uit de buurt van de buschauffeur.
De Arnhemse binnenstad telt veel contrasterende gebouwen en structuren. Oud staat naast nieuw, groen naast beton, enzovoort. Vandaag passeerde ik deze wenteltrap. Met elke volgende stap die ik zette, veranderde het perspectief. Ik ben langzaam op mijn schreden teruggekeerd, tot de trap van het witte gebouw met het bruine gebouw samenviel. Strakke lijnen verbonden door sierlijke krullen.
‘Je gaat het pas zien als je het doorhebt.’, zei Johan. Ja, meneer Cruijff.
(Hij had eens moeten weten dat ik hier naartoe werd gelokt door de felgele Vitesse-vlaggen op de Nelson Mandelabrug tegen de achtergrond van een donkergrijze wolkenlucht. Dat was trouwens ook een mooi contrast.)
Er zijn situaties waarvan ik vind dat ze ruim van tevoren moeten worden aangekondigd, voordat ik ermee wordt geconfronteerd. Want wat lees ik nu? Bentenge stopt! Pardon? Daar was ik niet op voorbereid.
Hoewel? Misschien waren de signalen er al.
1. Een man van rond de vijftig, die plotseling (plotseling?) zijn baan opzegt.
2. Een man van wie zijn dochter nu ongeveer achttien jaar oud is. (Taak volbracht?)
3. Een man die vaak in raadselen schrijft; althans voor mij dan. Misschien zat er een Kortrijkse kwinkslag in die mij ontging.
4. En een man die in geheel eigen stijl op logjes reageert. Vaak met een opmerking die bij mij weer een tegenvraag opriep. En als ik dan om opheldering vroeg, bleef het stil. Hij liet blijken dat ook mijn teksten hem aan het denken hebben gezet. Althans, zo was het toch?
Een tijd lang geloofde ik dat Bentenge de man op die vage foto was. Soms twijfelde ik: man/vrouw … Wie gaat er werkelijk achter schuil? Nu is en blijft Bentenge helemaal een raadsel. Een enigma.
Voor de zekerheid heb ik snel een screenshotje van zijn website gemaakt. Om hier te bewaren, als aandenken.
Twee jaar geleden dook hij hier voor het eerst op bij de reacties. Of had ik hem zelf even daarvoor gevonden? Hoe dan ook; hij reageerde onder het logje Nog even over dat seksfeest. Mag ik nu zeggen: hoe typerend voor Bentenge? 😉
Ik had hem trouwens bijna van mijn blog gegooid, want ik dacht dat hij een rare vent was. Maar Bentenge kan serieus zijn. Bij hem heb ik altijd het gevoel gehad dat je tussen de regels door moet lezen. Dat je moet begrijpen wat hij onvermeld laat. Hij zwijgt uit diplomatieke overweging of uit voorzichtigheid. Zal vast iets Belgisch zijn, vermoed ik. Al ken ik Vlamingen die meer uitgesproken hun mening verkondigen dan ik als Nederlandse. (Voor deze ene keer mag een B/N-N/B-vergelijking hopelijk wel.)
En nu? Wat gebeurt er indien Bentenge Bentenge delete? Verdwijnen dan gelijk ook al zijn 202 reacties hier? Ik doe een greep:
Nee, geloven is een moeilijke materie.
Hehe 🙂
Aan lijstjes doe ik niet. Dat mijn hersenen niets meer opslaan en ook niet meer terughalen baart me bijna dagelijks zorgen. Maar toch ga ik niet aan de lijstjes. Wat voorbij is is voorbij. Interessant logje dit.
Verdjerrie zeg, nu zit ik wel even voor me uit te staren. het nadenken is voor straks. Niets is echt belangrijk behalve een goed mens zijn. Dat is wat ik nu even denk. [Onder log: We blijven jagers en verzamelaars.]
Wa is me da hier ? 🙂 Nu denk ik even na of ik een “control freak” ben en toe ben aan een momentje. [Onder log: Momentjes van overgave.]
Zeer juist. Het bredere “achter elke sterke man staat een sterke vrouw” principe. [Mijn gedachte: Bentenge is best geëmancipeerd.]
Moments like that make us feel alive, don’t they? 🙂 [Onder log: Was het een geheime rendez-vous?]
Ai ai ai. Ik ben ook direct en eerlijk denk ik. [Mijn gedachte: Bentenge, dit méén je niet.]
Ik stal ooit eens een playmobil ridder. Dat is ook een manier van vooruit komen 😉 [Ja toch die eerlijkheid.]
Dit is een complex stukje. Ik weet niet wat ik er mee aan moet. Moet ik nu zus of moet ik nu zo ? Ik denk dat ik dus niet lui ben maar faalangst heb. [Dit is één van zijn reacties op de serie over de zeven hoofdzonden.]
De dobbelsteentjes der relaties tuimelen soms vreemd, met alle gevolgen van dien. That’s how life goes.
Wel wel wel. Het is me wat 🙂
Goeie vraag. Wat een goeie vraag. Mijn pet hangt van de dag af denk ik. Maar wat jouw blog betreft doe ik telkens weer een inspanning om aandachtig te lezen. Want wat je hierboven schrijft klopt als een bus. Jij gaat net die extra mile als het om maatschappelijke thema’s gaat. Daarom kom ik hier ook heel graag. [Onder log: Over confrontaties en onuitgesproken verwachtingen.]
Persoonlijk denk ik dat het niet zo goed is. Op zaterdag 13/10/2018 was onze buurvrouw in bikini in de tuin aan het werken. Persoonlijk kan ik dat wel hebben, maar toch… een echt goed teken is dat niet.
Kunnen vrouwen echt al eeuwen landgoederen bezitten? Hmmm, interessant.
Dit is een bevreemdend logje.
Ik kon dat vroeger al goed en kan dat nog altijd heel goed alleen zijn. Heb niet zo veel nood aan contact. Maar goed, ik heb natuurlijk wel een echtgenote en een dochter.
Maar het is een interessante vraag… hoeveel mensen heb je minimaal nodig en hoe kwalitatief moeten die relaties dan zijn? [Onder log Goed alleen kunnen zijn.]
En Ofra Haza is leuke muziek. [Mijn gedachte: Een mooie vrouw, bedoel je.]
Nu denk ik gelijk na over het juiste pad 🙂 Even nadenken: huwelijksgelofte ? v = check. Niet toegeven aan onmatigheid op alcoholgebied ? Euh. x. Volhouden op je werk ….. Euh. X [Bentenge’s reactie op 3 februari 2019.]
Soms is officialiseren een absoluut noodzakelijke vorm van communiceren.
Het klinkt leuk maar ik begrijp er bijna geen snars van 🙂
Zou dit een Freudiaanse uitbeelding zijn van mijn diepste verlangens? Waarom anders gaan zo veel logjes op Raam Open over grenzen? Zowel persoonlijke, maatschappelijke, geografische als formele. Ingebeelde en echte. En waarom steeds die foto’s van omheiningen en hekken?
Dan is dit een afkickverschijnsel, veroorzaakt door een gebrek aan kerosine. Dan zoek ik hier ook geen diepere betekenis achter en dan is dit gewoon een mooi hek.
