De Arnhemse binnenstad telt veel contrasterende gebouwen en structuren. Oud staat naast nieuw, groen naast beton, enzovoort. Vandaag passeerde ik deze wenteltrap. Met elke volgende stap die ik zette, veranderde het perspectief. Ik ben langzaam op mijn schreden teruggekeerd, tot de trap van het witte gebouw met het bruine gebouw samenviel. Strakke lijnen verbonden door sierlijke krullen.
‘Je gaat het pas zien als je het doorhebt.’ , zei Johan. Ja, meneer Cruijff.
(Hij had eens moeten weten dat ik hier naartoe werd gelokt door de felgele Vitesse-vlaggen op de Nelson Mandelabrug tegen de achtergrond van een donkergrijze wolkenlucht. Dat was trouwens ook een mooi contrast.)
Er zijn situaties waarvan ik vind dat ze ruim van tevoren moeten worden aangekondigd, voordat ik ermee wordt geconfronteerd. Want wat lees ik nu? Bentenge stopt! Pardon? Daar was ik niet op voorbereid.
Hoewel? Misschien waren de signalen er al.
1. Een man van rond de vijftig, die plotseling (plotseling?) zijn baan opzegt.
2. Een man van wie zijn dochter nu ongeveer achttien jaar oud is. (Taak volbracht?)
3. Een man die vaak in raadselen schrijft; althans voor mij dan. Misschien zat er een Kortrijkse kwinkslag in die mij ontging.
4. En een man die in geheel eigen stijl op logjes reageert. Vaak met een opmerking die bij mij weer een tegenvraag opriep. En als ik dan om opheldering vroeg, bleef het stil. Hij liet blijken dat ook mijn teksten hem aan het denken hebben gezet. Althans, zo was het toch?
Een tijd lang geloofde ik dat Bentenge de man op die vage foto was. Soms twijfelde ik: man/vrouw … Wie gaat er werkelijk achter schuil? Nu is en blijft Bentenge helemaal een raadsel. Een enigma.
Voor de zekerheid heb ik snel een screenshotje van zijn website gemaakt. Om hier te bewaren, als aandenken.
Twee jaar geleden dook hij hier voor het eerst op bij de reacties. Of had ik hem zelf even daarvoor gevonden? Hoe dan ook; hij reageerde onder het logje Nog even over dat seksfeest. Mag ik nu zeggen: hoe typerend voor Bentenge? 😉
Ik had hem trouwens bijna van mijn blog gegooid, want ik dacht dat hij een rare vent was. Maar Bentenge kan serieus zijn. Bij hem heb ik altijd het gevoel gehad dat je tussen de regels door moet lezen. Dat je moet begrijpen wat hij onvermeld laat. Hij zwijgt uit diplomatieke overweging of uit voorzichtigheid. Zal vast iets Belgisch zijn, vermoed ik. Al ken ik Vlamingen die meer uitgesproken hun mening verkondigen dan ik als Nederlandse. (Voor deze ene keer mag een B/N-N/B-vergelijking hopelijk wel.)
En nu? Wat gebeurt er indien Bentenge Bentenge delete? Verdwijnen dan gelijk ook al zijn 202 reacties hier? Ik doe een greep:
Nee, geloven is een moeilijke materie.
Hehe 🙂
Aan lijstjes doe ik niet. Dat mijn hersenen niets meer opslaan en ook niet meer terughalen baart me bijna dagelijks zorgen. Maar toch ga ik niet aan de lijstjes. Wat voorbij is is voorbij. Interessant logje dit.
Verdjerrie zeg, nu zit ik wel even voor me uit te staren. het nadenken is voor straks. Niets is echt belangrijk behalve een goed mens zijn. Dat is wat ik nu even denk. [Onder log: We blijven jagers en verzamelaars.]
Wa is me da hier ? 🙂 Nu denk ik even na of ik een “control freak” ben en toe ben aan een momentje. [Onder log: Momentjes van overgave.]
Zeer juist. Het bredere “achter elke sterke man staat een sterke vrouw” principe. [Mijn gedachte: Bentenge is best geëmancipeerd.]
Moments like that make us feel alive, don’t they? 🙂 [Onder log: Was het een geheime rendez-vous?]
Ai ai ai. Ik ben ook direct en eerlijk denk ik. [Mijn gedachte: Bentenge, dit méén je niet.]
Ik stal ooit eens een playmobil ridder. Dat is ook een manier van vooruit komen 😉 [Ja toch die eerlijkheid.]
Dit is een complex stukje. Ik weet niet wat ik er mee aan moet. Moet ik nu zus of moet ik nu zo ? Ik denk dat ik dus niet lui ben maar faalangst heb. [Dit is één van zijn reacties op de serie over de zeven hoofdzonden.]
De dobbelsteentjes der relaties tuimelen soms vreemd, met alle gevolgen van dien. That’s how life goes.
Wel wel wel. Het is me wat 🙂
Goeie vraag. Wat een goeie vraag. Mijn pet hangt van de dag af denk ik. Maar wat jouw blog betreft doe ik telkens weer een inspanning om aandachtig te lezen. Want wat je hierboven schrijft klopt als een bus. Jij gaat net die extra mile als het om maatschappelijke thema’s gaat. Daarom kom ik hier ook heel graag. [Onder log: Over confrontaties en onuitgesproken verwachtingen.]
Persoonlijk denk ik dat het niet zo goed is. Op zaterdag 13/10/2018 was onze buurvrouw in bikini in de tuin aan het werken. Persoonlijk kan ik dat wel hebben, maar toch… een echt goed teken is dat niet.
Kunnen vrouwen echt al eeuwen landgoederen bezitten? Hmmm, interessant.
Dit is een bevreemdend logje.
Ik kon dat vroeger al goed en kan dat nog altijd heel goed alleen zijn. Heb niet zo veel nood aan contact. Maar goed, ik heb natuurlijk wel een echtgenote en een dochter.
Maar het is een interessante vraag… hoeveel mensen heb je minimaal nodig en hoe kwalitatief moeten die relaties dan zijn? [Onder log Goed alleen kunnen zijn.]
En Ofra Haza is leuke muziek. [Mijn gedachte: Een mooie vrouw, bedoel je.]
Nu denk ik gelijk na over het juiste pad 🙂 Even nadenken: huwelijksgelofte ? v = check. Niet toegeven aan onmatigheid op alcoholgebied ? Euh. x. Volhouden op je werk ….. Euh. X [Bentenge’s reactie op 3 februari 2019.]
Soms is officialiseren een absoluut noodzakelijke vorm van communiceren.
Het klinkt leuk maar ik begrijp er bijna geen snars van 🙂
Zou dit een Freudiaanse uitbeelding zijn van mijn diepste verlangens? Waarom anders gaan zo veel logjes op Raam Open over grenzen? Zowel persoonlijke, maatschappelijke, geografische als formele. Ingebeelde en echte. En waarom steeds die foto’s van omheiningen en hekken?
Dan is dit een afkickverschijnsel, veroorzaakt door een gebrek aan kerosine. Dan zoek ik hier ook geen diepere betekenis achter en dan is dit gewoon een mooi hek.
Geef drie voorbeelden van iets wat niet is gelukt in je leven. Dat vroeg Elizabeth Day aan succesvolle mensen. Zij is auteur van het boek Durf te falen. Volgens haar kijken mannen wezenlijk anders naar het concept ‘falen’ dan vrouwen.
Vrijwel alle vrouwen ‘zeiden ze dat ze zo veel mislukkingen hadden gekend dat ze geen idee hadden hoe ze die tot de vereiste drie moesten terugbrengen.’ De meeste (maar zeker niet alle) mannen daarentegen ‘antwoordden dat ze zich afvroegen of ze wel echt ergens in mislukt waren en dat ze wellicht niet helemaal de juiste gast voor haar podcast waren.’ (Artikel Succes met falen, VPRO-gids # 4.)
Vrouwen wijten mislukkingen vaak aan zichzelf, terwijl mannen sneller wijzen naar anderen of omstandigheden. Ook kunnen vrouwen falen doordat zij zich onvoldoende profileren. Vroeger was bescheidenheid een vrouwelijke deugd; nu is dat een probleem. Je moet zichtbaar maken wat je presteert, anders worden je daden over het hoofd gezien.
Sommige mannen gaan nog een stap verder. Die beweren al dat ze wat presteren voordat ze ook maar iets hebben gedaan.
Een foto van een oud huis in Deventer met kerstkrans aan de voordeur. Je zou er zo een wenskaart van kunnen maken. Het pand valt op door de smaakvolle rood-grijs-groene kleurencombinatie. Maar het zit ook vol raadsels. Want wat zien we hier allemaal?
De roodbruine stenen muur draagt versterkt grijs metaal als raamluiken en voordeur. Dat doet denken aan een club voor leden of een bewoner met hang naar de middeleeuwen. Boven de deur prijkt een zwarte gevelsteen met Centaurs en dames. En dan die schaatsen in de kerstkrans. Griekse mythologie meets oer-Hollands winterplezier? Hm, dit maakt nieuwsgierig. Welk karaktervol type zou hier nu wonen?
In Deventer staan twee giraffen voor de Lebuïnuskerk: een moeder met een jong. Ze hangen vol lampjes en zijn in het donker goed te zien. Overdag is dat wel anders. Dan verdwijnen ze bijna in de kleurschakering op de achtergrond. Volgens internet doen deze gracieuze dieren niet aan camouflage. Toch werken hun schutkleuren perfect.
Het ziet er best uitnodigend uit, zo’n landgoed met een oude bomenlaan. De bomen staan daar rustig te staan. Maar ondertussen … Hou ze in de gaten. Ze willen namelijk vooral met rust worden gelaten. Daarom lusten ze die bordjes ‘Opengesteld’ wel rauw. ‘Opzouten!’, denkt de boom rechts vooraan. Zijn soortgenoten op andere landgoederen gaan eveneens met bordjes aan de haal.
