Tag: Fantasie

Paarse grondlaag Utrechtse Heuvelrug

On door Raam OpeninPlaatsen6 reacties

Zaterdag 5 mei 2018. Met vrienden van de Kreta-groep wandelen we op de Utrechtse Heuvelrug. De route gaat van De Generaal in Baarn langs paleis Soestdijk en Lage Vuursche naar Hollandsche Rading. Mooi bosrijk gebied en de zon schijnt, maar wat een drukte. Half Nederland loopt hier te recreëren.

We komen langs Charolais koeien die met hun hoeven in verkoelende plassen staan. Alsof ze voor een schilderij poseren.

Verder passeren we een afgekalfde zandlaag. Er zit ijzer in de grond, vertelt iemand. Dat geloof ik niet, want ijzerhoudende grond kleurt oranje. Heb jij weleens een paarse ijzerlaag gezien? Ik niet hoor. En zo ziet het er toch echt uit op de foto.

Creatief zijn is hard werk

On door Raam OpeninFantasie2 reacties

Als kind en puber kon ik urenlang fantaseren. Bijvoorbeeld over dingen waarin ik uitzonderlijk goed wilde zijn. In mijn dagdromen creëerde ik hele fantasiewerelden. Je kan dat tijdverspilling noemen. Maar we hebben fantasie nodig voor ons welzijn en onze ontwikkeling. In de jaren die volgden, moest ik vele decepties verwerken. Het zat er allemaal niet in. Ik blink slechts uit in fantaseren. Toch speelt verbeeldingskracht een grote rol bij creativiteit.

‘Creativiteit is het combineren van stukjes informatie die op het eerste gezicht niet bij elkaar passen, zodat je een nieuwe aanpak krijgt om een probleem op te lossen. Creativiteit is breed: van het ontdekken dat de wereld rond is tot en met het loskrijgen van een vastzittende kraan.’ Zo luidt de definitie volgens Margreet Vermeulens’ artikel ‘Hé Einstein, kom eens uit je zitzak’. (Volkskrant magazine, 14 april 2018.)

Creativiteit beschouw ik als de poort naar de heilige graal. Creativiteit komt vrij bij een heldere ingeving. Bijvoorbeeld als je ergens over loopt te piekeren en ineens weet: zo en zo moet het. Meestal komt zo’n inzicht wanneer je ontspannen bent. Dan lijkt het wel alsof het vanzelf gaat. Niets is minder waar.

Voor creativiteit moet je lang en hard werken. Het artikel staat vol voorbeelden waaruit dat blijkt. Er is vaak diepgaande kennis nodig, en een ijzeren discipline. Daarbij helpt kruisbestuiving. Denk aan wetenschappers uit verschillende vakgebieden die na uitvoerig onderzoek samen iets nieuws bedenken. Ook is het goed om bestaande patronen te doorbreken. Mensen die langere tijd in het buitenland werken, denken flexibeler en komen relatief vaak met creatieve inzichten en ideeën. Tips uit het artikel: neem ruim de tijd voor creativiteit en bouw voort op het werk van anderen.

Open, nieuwsgierige en extraverte mensen zijn gemiddeld iets creatiever. Introverte mensen kunnen ook goed scoren, op voorwaarde dat ze in een rustige ruimte met voldoende tijd iets systematisch kunnen onderzoeken. (Zo herkenbaar.) Tot besluit: een hoger IQ voorspelt creativiteit.

Volgens die definitie ben ik soms best creatief bezig met bloggen.
En jij, heb jij al eens een creatieve oplossing bedacht of een creatief inzicht gehad? Vertel, ik ben benieuwd.

Momentjes van overgave

On door Raam OpeninHumor en genieten4 reacties

Bij het ontbijt raakt de melk op, terwijl mijn gedachten elders zijn. Ik pak een boodschappenlijstje en schrijf ‘genoegens’ op. Genoegens. Ach, doe die er ook maar bij.

Maar waar komt dit vandaan? Nou, het begint met een sensuele zin van een blogger die zichzelf helemaal verliest in … Dat vergt een moment van totale overgave. Daarna volgen Soumission en IS. (Niet meer zelf hoeven nadenken kan heel verleidelijk zijn.) Om via geestverruimende middelen aan te belanden bij trance en dance. De genoegens lonken overal, op voorwaarde dat je je volledig overgeeft.

Volledige overgave draait om vertrouwen en loslaten. Om je te laten leiden en meevoeren. Tot je helemaal loskomt, en gaat zweven als het ware. Door muziek of wat dan ook. De randvoorwaarden mag je zelf bepalen. Ik raad elke control freak momentjes van overgave aan.

Plog – Een pointillistische volle maan

On door Raam OpeninFantasie2 reacties

Bij onderstaande foto van de volle maan vandaag bedacht ik hoe het pointillisme kan zijn ontstaan. Men neme een getormenteerde kunstschilder. Vincent van Gogh bijvoorbeeld. Beeld je in dat je hem bent. Altijd geldgebrek. Vaak te weinig stookhout. Slechte wijn en dunne kledij. Daar zit je dan in dat Zuid-Franse kamertje, waar het ‘s winters ook erg koud kan zijn. In een ziekenhuis van Saint-Remy de Provence. Je voelt je beroerd en kan je gevoelens niet kwijt.

Schilderen, dat is altijd de beste remedie. Maar je kan je handen niet stilhouden. Ze blijven trillen. Dat heb je met die ellendige kou. Die gebouwen hier zijn er gewoon niet op gebouwd. Of komt het door de medicijnen? Toch pak je een kwast met je verkleumde knuist vast, doopt hem in de verf en stippelt er op los. Stip, stip, stip. Zo precies als lukken wil.

Verhip, het begint nog wat te worden ook. Je wordt enthousiast. Je krijgt er plezier in en het er warm van. De ene na de andere kleur zet je op het doek. En dan, als het laatste witte stukje helemaal is gevuld, neem je een stap terug. Daar staat zowaar een heel nieuw meesterwerk!

Zo ongeveer dus. Alleen is het schilderij waar ik aan dacht met streepjes gemaakt. Zie de sterrennacht. Wel heb ik in mijn handen een lichte tremor. Daarom zijn mijn ingezoemde beelden zelden scherp. Korrelig, zeg maar. Met een beetje fantasie is deze foto net een kunstwerk. Pointillisme par Karin. Voilá.

Verlangen naar de jaren tachtig

On door Raam OpeninMuziek6 reacties

Al de hele week zit New Gold Dream van Simple Minds in mijn hoofd. Eén van de meest iconische nummers uit de jaren tachtig, als je het mij vraagt. Een plaat die staat voor een gevoel van een komende omwenteling. Een jeugdige onbevangen positieve verwachting. Een verlangen naar nog te ontdekken horizonten, en meer van dergelijk lyrisch gedoe.

Steeds wanneer ik New Gold Dream hoor, bezorgt het me hartkloppingen. Letterlijk. Alsof je op zaterdagavond klaar staat om uit te gaan en uitkijkt naar wat komen gaat. Alleen al de woorden New Gold Dream en de upbeat melodie zijn  genoeg.

Er staan perfect geremixte studio-opnamen van dit nummer op YouTube. Voor mij moet het echter een versie uit 1984 zijn. Compleet met lelijke jaren tachtig kleding, technodeuntjes, rommelige opnamen en gebrekkige geluidskwaliteit. Dat hoorde er ook bij in die tijd. De eerste vier minuten zijn het beste.

Terugblik en pareltjes op de lijst

On door Raam OpeninBloggenEen reactie plaatsen

Al weken voeg ik trefwoorden toe aan de 643 logjes op dit blog. Dit past goed bij een gangbare eindejaars activiteit. Namelijk lijstjes maken. Terugblikken, herinneren, nadenken, opschonen of er in de toekomst weer wat mee doen. Zo passeert vier jaar van mijn leven in detail. Een periode vol gemoedsrust volgde op een tijd met grote financiële onzekerheid. Sommige berichten over toenmalige actuele zaken zeggen nu weinig meer. Maar ik vind ook pareltjes terug, die tijdloos blijken.

Onze samenleving
De inhoudelijk beste stukken schreef ik uit verontwaardiging, voortkomend uit betrokkenheid. Meestal gaan die over een leefbare samenleving. Dus over hoe mensen met elkaar en het milieu omgaan. En over het blinde geloof in de noodzaak van economische groei. In de beginperiode van Raam Open droeg ik constructieve ideeën aan die nog steeds toepasbaar zijn. Soms sloeg ik de plank mis.

Verrassingen
De leukste logjes vind ik de anekdotische, uit het leven gegrepen verhaaltjes met onverwachte wendingen. Meestal gaan die over mensen onder elkaar. Volgers vragen weleens of bepaalde voorvallen werkelijk plaatsvonden. Want ik voeg fantasie en theatrale elementen toe. Maar neem dit gerust aan: hoe bizarder, hoe echter.

Fantasy of niet
Niet voor niets is het logje Franse topkwaliteit commercials een van mijn all time favorieten. Hierin komt alles samen waar ik van hou, hoe logisch en tegenstrijdig ook. Video-artiest Jonathan Lagache is de maker van de gelinkte commercials. Zijn achternaam zit tussen die van mijn Franse voorouders, dus fantaseer ik graag over een verband. Over verbanden gesproken. In de video Peugeot Onyx Concept Car van Jonathan zie ik lijntjes naar onderstaand ijslandschapje op mijn dakraam. En zijn video met Lana del Rey mag zeker in de eregalerij.

Een bijna hysterisch dagje Deventer

On door Raam OpeninPlaatsen2 reacties

Deze zondag wil ik naar Deventer gaan. De zon schijnt. Ik check of er wat te beleven valt en zie dat er kerstmarkt is. Leuk. Dan loop ik een stukje langs de IJssel en pak ik het oude stadscentrum met die markt gelijk mee. Bij aankomst is het wel wat druk op het station. Is die kerstmarkt hier zo populair dan? Buiten begint er iets te dagen: Dickens Festijn. Nou prima, dan gaan we daar ook heen.

Ik ben ooit eerder naar dat festijn in Deventer geweest, ergens begin jaren negentig. Het was toen een gemoedelijke boel. Je kon op je gemak overal door de binnenstad slenteren. Mensen in historische kostuums zongen liedjes, bootsten oude ambachten na en zorgden voor vertier. Zou dat nu weer zo zijn?

Bij de stoplichten voor het station staan twee verkeersregelaars. Ze houden rood-witte linten voor het zebrapad. Iedereen wacht rustig tot het licht op groen springt en die twee opzij gaan. Even verderop neonletters in een lichtkrant: ‘Wachttijd Dickens Festijn 1 uur.’ en ‘Pas op uw tas’. Jee, wachten, waarom dan?, denk ik nog. Verderop in de straat staan hele rijen dranghekken. Krijg nou wat.

Kort na het begin van de hekken worden we een zijstraat in geleid, en dan weer met een bocht terug richting de straat waar we net vandaan gekomen zijn. Het lijkt hier Schiphol wel. Wat ís dit?! Met stijgende verbazing loop ik door, te midden van een steeds verder indikkende rij mensen, tot iedereen vast komt te staan. Lees verder “Een bijna hysterisch dagje Deventer” →