De natuur is wonderbaarlijk taai dit jaar. Er valt al twee maanden vrijwel geen regen en toch tieren veel planten en struiken welig. Neem dit vingerhoedskruid. Deze planten groeien met een hele rij soortgenoten langs een kurkdroog zandpad. In april wierp een boer op het veld ernaast enorme stofwolken op. En nu staat dit kruid in volle bloei. Waar halen de bloemen het vocht vandaan?
In mijn tuin zal je weinig planten aantreffen met oranje bloemen. Het is gewoon niet zo mijn kleur. Planten die komen aanwaaien en heel eigenwijs toch oranje kleuren, lopen een risico bij mij. Als ze te veel met de andere bloemen vloeken, ruk ik ze met wortel en al uit. Dat zal ze leren.
Om papavers of klaprozen heb ik nooit gevraagd, en toch duiken ze overal op. De bloemen van deze soort zijn in het zonlicht echt knaloranje. Nou vooruit, deze mag blijven.
Stel je voor dat er een toelatingscommissie komt voor internet. En dat die commissie gaat bepalen wat wij op onze blogs mogen zetten. Stel dat zij daarbij één harde eis stelt. Namelijk, dat we uitsluitend iets mogen publiceren als het werkelijk nieuw en origineel werk betreft. Hoeveel zou er dan overblijven van al onze bijdragen?
Dit overpeins ik nu overal de prachtigste foto’s van meidoornbloesems verschijnen. Zelf heb ik ook best aardige foto’s genomen. Maar ja, wie niet? Toch meen ik bijzonder origineel te zijn met bovenstaande foto. Google maar eens op ‘meidoorn rode bes bloemknop’. Je zal zien dat er geen enkele foto op internet staat van deze combinatie.
Zo. Nu dus wel.
Deze bloeiende wilg is helemaal klaar voor Pasen. Kijk maar hoe hij met zijn takken vol gele katjes staat te zwieren in de uiterwaard. Dat gezwier maakt het trouwens best lastig om die katjes scherp op de foto te krijgen.
(Klik desgewenst op een foto voor een vergroting.)
Wie de naam van deze roze bloeier kent, mag het zeggen. Deze boom staat bij mij in de wijk en zijn takken zijn nu overladen met bloemen. Onderstaande foto vind ik toepasselijk voor Goede Vrijdag. Met wat fantasie zie je in de stam met zijtakken een kruisvorm.
Als je in een wijk zoals de mijne woont, mis je een voorjaarstocht langs de bloesems in de Betuwe nauwelijks. Deze bloemen bloeien gewoon langs een dwarsweg aan het eind van onze straat.
In ons overgereguleerde land koop je het dodelijkste gif gewoon bij elk tuincentrum. Jij denkt nu vast aan flessen vol insectenverdelger (tegen luizen, buxusmot, et cetera.) Maar hou die tuinplanten ook in de gaten. Steevast tuinier ik met handschoenen aan. Toch gaat er geen zomer voorbij, of ik krijg wel ergens huiduitslag van.
Eerst dacht ik dat het door de klimop kwam. Sinds kort verdenk ik de blauwe monnikskap. Misschien heb ik de blaadjes onbewust aangeraakt bij het snoeien van andere planten. Volgens Wikipedia is blauwe monnikskap zeer giftig. Een paar gram is dodelijk voor de mens. Ik citeer: ‘De blauwe monnikskap werd vroeger weleens aan ter dood veroordeelden gegeven. … Na het aanraken van de plant dient men de handen te wassen, omdat de gifstof door de huid kan dringen.’
Lekker dan. En het valse kreng staat daar maar te bloeien. Zelfs medio oktober trekken de bloemen nog hommels aan. Die hebben kennelijk nergens last van, terwijl ik al huiduitslag krijg wanneer ik enkel foto’s maak. Zoals de foto hierboven, genomen met gevaar voor eigen leven.
