Vandaag stuitte ik op zwarte slierten onder de schors van een gevelde boom.
Hij ligt naast een kerkhof en lijkt afkomstig uit een griezelfilm. De duistere, dradige materie oogt morbide en vormt een soort vlies.
Zien we op deze foto’s wellicht dood cambium? Of is dit een gothic boom? Wie het weet, mag het zeggen.
PS: Het antwoord is binnen: deze draden zijn zwarte schimmels waaraan de boom waarschijnlijk overleden is.
Al jaren wil ik de bloeiwijze fotograferen van de daucus carota, ofwel de wilde peen. Deze plant komt algemeen voor op graslandjes, bermen en dijken. Dus hoe moeilijk kan het zijn. Nou, toevallig zijn dat tamelijk open plekken. De wind heeft er vrij spel. Gisteren was het resultaat onscherp, maar inmiddels heb ik een nieuwe poging gewaagd.
Aan het eind van de bloeitijd krult de schermbloem naar binnen en neemt dan de vorm aan van een vogelnestje. Daarna rijpen de stekelige zaadjes. Op deze foto’s zijn ze nog jong en groen.
Mocht je nu denken: ‘Ik heb hier al iets vergelijkbaars gezien.’, dan kan dat kloppen. Want op Raam Open staan ook foto’s van een roodborstnestje.
Zijn grassprieten zo hard, of zijn dennenvoetzwammen zo zacht? Hier groeit het gras recht door de sponsachtige zwammen heen.
Eén van de mooiste wandelgebieden in Nederland grenst direct aan de Nijmeegse binnenstad. Je loopt er vanaf de Waalkade via een boogvormige voetgangersbrug zo de Ooijpolder in. Dat is een uiterwaard. Daarna passeer je achtereenvolgens de Bizonbaai (met groot wild!), de Erlecomse Waard en de Kekerdomse Waard. Uiteindelijk bereik je na circa achttien kilometer de theetuin in de Millingerwaard. Hier ontstaat de Waal uit de Rijn en ligt Fort Pannerden aan de overkant.
Wandelaars komen graag in de Ooijpolder en de Millingerwaard, maar over het tussenliggende traject hoor je zelden wat. Toch is het uitzicht vanaf de Erlecomsedam beslist een bezoek waard. De tegenstelling in het landschap kan niet groter. Deze week nam ik er foto’s van.
Hier scheidt de dijk recht en rigide van uitbundig en zwierig. Of strakke lijnen in het geordende boerenland versus de ruige uiterwaard van de meanderende rivier. Struinroutes langs dit traject zijn een walhalla voor plantenliefhebbers.
Het paars rond het meertje is van de grote kattenstaart. Klik desgewenst op een foto voor een vergroting.
Je staat er zelden bij stil, maar ook insecten hebben nachtrust nodig. In de buurtapp verscheen onlangs een foto van vier slapende bijen in een bloem. Sindsdien zie ik in mijn tuin ook regelmatig slapende hommels en bijen. Hommels hangen graag onderaan de bol van kogeldistels. En kijk hoe dit bijtje heerlijk ligt te soezen met zijn kopje tegen een meeldraad van een ballonplantbloem. (Klik desgewenst op de foto voor een vergroting.)
Sommige bijen kruipen tegen de avond in een bloem, kort voordat die zijn blaadjes sluit. Anderen zetten hun kaken in een stengel of meeldraad. Zo houden ze zich stevig vast terwijl hun spieren verstijven. Je kan ze dan zachtjes aanraken, waarna ze slaapdronken hun pootjes bewegen.
‘Je gaat het pas zien als je het doorhebt.’* Neem nu de blauwe Echinops of kogeldistel. Dit is zo’n plant waarvan de bloemen zich makkelijk laten fotograferen. Insecten zijn er dol op.
Je verwacht dat deze plant ‘kogeldistel’ wordt genoemd vanwege de bolvormige bloem. Kanonskogels, bijvoorbeeld, waren vroeger rond. Maar wanneer je er op inzoomt, zie je pas wat er met ‘kogels’ wordt bedoeld. Want tegenwoordig zijn kogels langwerpig en ze eindigen in een punt.
* Johan Cruijff.
Al geruime tijd speur ik naar een fraai polletje struisgras tegen een donkere achtergrond. Maar wat ik ook zie: het polletje is niet fraai, de achtergrond is te licht, het waait te hard en de halmpjes wuiven alle kanten op. Al even lang wil ik spinnenwebben met dauwdruppels scherp fotograferen. Lukt evenmin. Tot vandaag, want dit lijkt er ook wel een beetje op.
Regendruppels op de grashalmen, sterk vergroot.
Gemaakt met de eenvoudige camera van mijn mobiele telefoon.
