Auteur: Raam Open

In gezelschap of alleen kijk ik meestal rustig om me heen. Zo ontdek ik verhalen en verbanden die anderen soms ontgaan. Raam Open is het podium waarop ik mijn observaties kwijt kan.

Een vorm van vrouwenhaat

On door Raam OpeninVuile streken14 reacties

Qua kennis en kunde worden vrouwen standaard lager ingeschat dan mannen; zowel door mannen als door vrouwen. Een gevolg hiervan is dat vrouwen zich veel nadrukkelijker moeten bewijzen om serieus genomen te worden. Dat blijkt uit een onderzoek waarnaar eind vorig jaar werd verwezen in een krantenartikel over de positie van Nederlandse vrouwen. Het artikel heb ik niet bewaard. Wel herinner ik mij, dat er elders in die tekst het woord ‘vrouwenhaat’ staat.

Het heeft lang geduurd, maar eindelijk is bij mij het kwartje gevallen. Dat artikel werd een openbaring en het werd een verlate gewaarwording. Want sinds dat artikel besef ik pas, dat het stelselmatig minder serieus nemen van vrouwen feitelijk één van de subtielere gedaanten vormt van vrouwenhaat. Daar moest ik dan bijna 58 jaar oud voor worden.

Vrouwenhaat heb ik altijd geassocieerd met de extremere uitwassen, zoals ik die voornamelijk ‘ken’ uit een aantal ontwikkelingslanden. Het woord riep bij mij ook beelden op van zwaar gefrustreerde blanke Amerikaanse mannen. Bepaalde ultra-conservatieve Trump-stemmers, bijvoorbeeld. Maar vrouwenhaat als fenomeen in Nederland? Daar had ik zelf geen ervaring mee, dus daar kon ik mij minder makkelijk iets bij voorstellen.

Tot dat artikel. Ineens vielen diverse raadselachtige puzzelstukjes op hun plek. En ineens verscheen daar die rode draad tussen de losse voorvallen.

De cadeautjes van vorig jaar

On door Raam OpeninFantasie, Persoonlijk5 reacties

Wat je in het ene jaar niet afkrijgt, mag je beschouwen als een cadeautje voor het volgende jaar. In 2020 kon ik niet alles afronden, dus kreeg ik voor 2021 een paar geschenken mee. Dat is fijn, zou je denken. Alleen is dat buiten mijn extreme gevoeligheid voor jaarwisselingen gerekend. Wat ik naar 2021 heb meegenomen, moet wel van grote betekenis zijn.

Mijn eerste afspraak in 2021 bestaat uit twee onderzoeken en een gesprek in het Radboud UMC. Er zullen daar meerdere ontmoetingen plaatsvinden. Die ontmoetingen draaien om mijn gezichtsvermogen, dus om niets minder dan mijn persoonlijke vrijheid. En dat in een Nijmeegs ziekenhuis. Toevallig heb ik ook al een uitermate gevoelige band met die stad. Die band is volkomen imaginair, dat weet ik wel. Maar de combinatie van jaarwisseling, vrijheid en locatie maakt deze eerste afspraak zeer precair.

Want als dit cadeautje op die locatie een van de meest fundamentele zaken in mijn leven raakt … dan kan het niet anders: deze afspraak wordt zeer speciaal. Dit gaat de rest van mijn leven beïnvloeden. Echt, dit kan wel eens de ontmoeting met de man van mijn leven worden.

Het is behoorlijk spannend om ze uit te pakken; die cadeautjes van vorig jaar.

Een goede afronding

On door Raam OpeninFantasie6 reacties

Iedere jaarwisseling is een belangrijk scharniermoment, dus tegen het jaareinde moet ik alles goed hebben afgerond. Heb ik dat niet gedaan, dan gaat het in het volgende jaar mis. Dat is echt zo, want vorig jaar verzuchtte ik dit: ‘Maar steeds is er iets anders wat toch nog moet. Twee stappen vooruit; totaal onverwachts een stap terug. En sommige zaken komen gewoon niet goed. Daar zou ik misschien wel mee kunnen leven, als ik niet zo gevoelig voor jaarwendingen was.’

Sommige lezers reageerden als de nuchterheid zelve. Zo schreef Kees: ‘Jaarwendingen zijn niks bijzonders. Er gebeurt van nature niets wat niet binnen de bandbreedte van de dag ervoor en de dag erna past. Om dat te overschreeuwen wordt er een heleboel herrie omheen gemaakt. De enige dag in de omgeving van de datum is 19 of 20 of 21 december, de dag van de winterzonnewende. De rest gaat om aangeprate gevoelens.’

Nou, dat maak je mij niet wijs. Gelukkig waren er ook mensen die mijn woorden onderschreven. Blewbird bijvoorbeeld: ‘Ik herken dat gevoel van willen opruimen voor de jaarwisseling.’ Dank je, Blew. Maar aansluitend stelde jij het volgende: ‘Het is goed als het lukt, maar niet heel erg als niet. Geen reden voor extra stress.’ Alsjeblieft, laat dat gerelativeer toch achterwege. Moet je kijken wat voor een jaar 2020 geworden is!

Daarom ben ik nu alweer verwoed bezig met afronden. Vandaag schoot het aardig op en dat voelt goed. Ook heb ik dat logje van vorig jaar nog eens aandachtig bekeken en nu snap ik helemaal waarom 2020 zo vol kommernis is. Er had een andere foto bij gemoeten. Die foto van dat plukje haar aan het prikkeldraad was niet positief. Hopelijk doet bovenstaande foto het volgend jaar beter.

Om elke mogelijke kans op misverstanden uit te sluiten, voeg ik voor alle duidelijkheid deze verklaring toe: Engelen laten ons via witte veertjes weten dat ze bij ons zijn. Vind je een wit veertje op je pad, dan betekent dit dat je op de goede weg bent. Dat staat tenminste op internet.

Zo, morgen nog die paar laatste dingen afronden en dan hebben we het met dit jaar gehad.

Begeleider m/v gezocht

On door Raam OpeninRelaties5 reacties

Volgende week mag ik weer naar de oogarts toe. Het is zo’n afspraak die niet snel genoeg kan komen, hoewel ik er tegenop zie. ‘Bel als het zicht slechter wordt, als je pijn krijgt, of als je lichtflitsen ziet.’, zei de eerder verwijzende oogarts. De klachten begonnen een maand geleden. Nu moet ik nog één weekje geduld opbrengen. Het valt mij niet mee.

Terwijl iedereen terugblikt en vooruitziet, reikt mijn vooruitblik amper verder dan het komende onderzoek. Aansluitend volgt het gesprek met de tweede oogarts. Dan hoor ik of mijn oog moet worden geopereerd. Dat zit er wel in en de gedachten daaraan houden mij bezig. Een mogelijke operatie brengt nu eenmaal vragen en onzekerheden met zich mee.

Stom genoeg veroorzaakt de vraag of iemand mij voor de operatie in het ziekenhuis moet begeleiden, de meeste onrust. Ruim vijf jaar geleden voorzag ik bij de verhuizing het potentiële dilemma: wat als ik plotseling naar het ziekenhuis toe moet en tijdelijk hulpbehoevend wordt? Mijn naaste familieleden en vrienden wonen allemaal elders. Hier in de buurt had ik slechts een paar oppervlakkige kennissen, en er was iemand die ik uitsluitend tijdens uitstapjes zie. Ik hoopte maar dat een ziekenhuis-opname voorlopig niet nodig zou zijn.

Inmiddels heb ik een grotere kennissenkring opgebouwd. Dus zodra het er op aan komt, kan ik bepaalde personen om hulp vragen. Alleen zijn dit geen hartsvriendinnen of vaste maatjes, terwijl een ziekenhuisbehandeling vooral intiem en persoonlijk is. Na een ingreep ben je op je kwetsbaarst. Dan wil je je veilig voelen. Daarom vind ik het enigszins ongemakkelijk.

Anderen gaan hier vast nonchalanter mee om. Zo zullen ouders van kleine kinderen vaker noodgrepen moeten doen, als het op hulp vragen aankomt. Er is ineens dringend een oppas nodig, bijvoorbeeld.

Begin dit jaar stond ik voor een vergelijkbare keuze als nu. Na een spoedbehandeling bij de huisartsenpraktijk kon ik weer naar huis toe. Ik was nog erg misselijk en duizelig. Daarom moest ik van de assistente iemand bellen om mij op te halen. Op dat tijdstip kon ik alleen aan een bepaalde kennis denken. Tegen beter weten in, mag ik wel zeggen. Want hij is best bereid om te helpen, zolang hij zichzelf maar nadrukkelijk centraal kan stellen.

In de buurt een vast maatje vinden, was juist voor 2020 mijn goede voornemen. En toen kwam corona.

Die heerlijke donkere dagen

On door Raam OpeninPlezier2 reacties

Dit vind ik de heerlijkste tijd van het jaar om thuis te zijn. Het kan mij niet vroeg genoeg donker worden en het is prima als het overdag schemerig blijft. Dan laat ik de kerstboomlichtjes branden en zit ik ‘s middags al voor de tv. Rond de kerst verlang ik vooral naar nostalgie en jeugdfilms horen daar bij. Vanmiddag zag ik Spookuil, een jeugdfilm uit Estland, compleet met bosdieren, houtvuur in een blokhut en verse sneeuw. Die was dus helemaal prima voor mij.

In werkelijkheid maken we hier zelden met kerstmis sneeuwval mee. Misschien verhuis ik daarom ooit nog eens naar Scandinavië en dan koop ik gelijk zo’n houten huis met veranda. Het huisje op de foto mag er ook best zijn. Naast de heg ligt al een stapel brandhout klaar en boven de ingang van de schuur hangt een hertengewei.

Waar heb ik nu dat oude kerkje neergezet?

On door Raam OpeninBloggen, LocatieEen reactie plaatsen

Als dit oude kerkje je bekend voor komt, dan kan dat kloppen. Er verschenen in de afgelopen jaren al diverse foto’s van op Raam Open. Via de mediabibliotheek in WP-admin heb ik de titels van de bijbehorende logjes opgezocht. Voor de insiders: dat werkt vooralsnog beter dan via de mediabibliotheek in de block-editor. Want daarin ontbreken bij geüploade foto’s de logtitels.

De WordPress mediabibliotheek heeft een handige zoekfunctie. Maar aanvankelijk heb ik foto’s nogal slordig geüpload. Bij de oudste foto’s staat als bestandsnaam (en foto-url) een nietszeggend nummer dat mijn camera eraan heeft toegekend. Bij latere foto’s vermeldde ik de logtitel, terwijl die vaak weinig over de afbeelding zelf zegt. En bij de nieuwste foto’s heb ik soms zeer raadselachtige omschrijvingen gezet. Wat te denken van ‘cropped-het-pad-naar-trouw-zijn-aan-jezelf.jpg’? Zie je het voor je?

Afijn, het oude kerkje. Hier staan de andere foto’s:

Klik desgewenst op de foto’s voor een vergroting.