Dankzij alle sneeuw en vorst is deze week bijna elke wintersport mogelijk. Skiën, langlaufen, schaatsen, snowboarden en sleetje rijden. Of iglo’s bouwen en op een vliegende schotel van een helling af glijden. Ik heb het allemaal gezien. Op het vlakke land van mijn jeugd was een geschikte helling voor een glijbaan ver te zoeken. Een glijbaan moest je zelf vormen met je voeten.
Eerst de sneeuw plat trappen over een lengte van een meter of tien. Daarna een aanloopje nemen en een stukje glijden, tot je struikelend op de stroeve sneeuw tot stilstand komt. Vervolgens het proces vanaf het aanloopje tig keer herhalen, net zo lang tot je een glibberige baan hebt. Meestal deden we dat met buurkinderen samen.
Tegenwoordig woon ik nabij Arnhem en nu heb ik ontdekt wat ik al die jaren heb gemist. Een echte glijbaan!
(Klik desgewenst op de foto voor een vergroting.)
In Rotterdam zijn verschillende dijken en daar gleden we van af of zoals ze in Rotterdam zeggen “van de hol af glijen”. Zou ik best nog es willen doen…!
Ja, de sneeuw haalt het kind in iedereen naar boven. Ik kreeg ook zin om een sleetje te kopen.
Hoe is het met je zicht inmiddels?
Matig, want ik kan nog steeds niet lezen met mijn linkeroog. De vervorming is wel minder geworden, maar ik heb al beginnende staar, zo bleek bij een nacontrole. Eind februari ga ik weer naar de oogarts voor een volgende nacontrole. Jouw tinnitusverslag verschijnt zeker binnenkort?
Denk het. Dinsdag oorarts.
Kinderen en ouders roetsjen hier in Delft van de helling bij de A4. Jouw foto ziet er toch iets schilderachtiger uit.
De omgeving doet veel, maar het gaat toch om het plezier. Het kan trouwens nog mooier: sleeën in de Groene Bedstee! Dat is wel voor gevorderden.