Vandaag verloor ik mijn anonimiteit. Het gebeurde per ongeluk en ik was haar slechts korte tijd kwijt. Ik wist waar ik haar had achtergelaten, dus heb ik meteen contact opgenomen met de sitebeheerder. Toen kreeg ik mijn anonimiteit direct en zonder gedoe weer terug.
Ik heb mijn anonimiteit al eens eerder laten slingeren in de ruim zeven jaar dat ik nu blog. Toen had de betreffende sitebeheerder niets door en kwam ik er ongemerkt mee weg. Op internet ben ik aan mijn anonimiteit gehecht.
Als kind leerde ik bij het verstoppertje spelen een verrassende les. Je hoeft helemaal niet ver weg te gaan. Dichtbij blijven werkt vaak het best.
Vandaag heb ik mezelf uitgebreid gegoogeld op internet. Het heeft jaren geduurd, maar nu is ook mijn laatste portretfoto weg. Yes! Oh, ik sta er heus nog wel op; met naam en toenaam zelfs. Maar om mij te vinden, moet iemand toch eerst weten wie van de vele Karins ik ben.
Misschien treed ik later alsnog uit de anonimiteit, want zo spannend is het niet wat ik schrijf. Maar voorlopig wentel ik mij graag nog wat langer in geheimzinnigheid.
Wat maakt het trouwens uit wie er schuilgaat achter een blog?
Van mij zijn er niet zoveel op internet, maar ik heb het geluk dat een naamgenoot nogal prominent aanwezig is op internet en dat eerst hij komt met 50 foto’s.
Ah, je bedoelt die atleet zeker? Daar kun je goed achter schuil gaan. Ik zie dat jouw naam een bijzonder interessante verzameling foto’s oplevert.
Ah, dat bedoel je. Ik snapte je al niet. Mijn echte naam levert geen foto meer op. Ik raak in de vergetelheid.
Wil je dat: zelf geleidelijk in vergetelheid raken, en tegelijk met een soort alter ego op internet verder gaan?
Ja, dat lijkt me wel mooi. Vooral als ze nog tijdens mijn leven de grootsheid van mijn ideeën erkennen en er een wereldwijde discussie ontstaat over wie ik nu ben. 😉
Nou wie weet zal het spoor, als het over een jaar of twintig zo ver is, alsnog via dit logje naar jou toe leiden. Want ergens op Raam Open komt jouw naam in een reactie voor. Zal ik hem verwijderen? 😉
Ja, doe maar. Of maak er Mack van
Ingekort tot ‘M’. Het stond onder Persoonsverwisseling kan niet meer, dat over iets vergelijkbaars gaat.
Bedoelde je dat? Ik dacht dat ik zelf mijn naam perongeluk ergens had achter gelaten, maar ik vroeg je of je wist hoe mijn echte naam was en tot mijn (lichte) verbazing wist je dat. Dat vond ik niet erg trouwens.
Er stond mij bij dat jouw echte voornaam ergens in een reactie onder een van je eigen logjes wordt genoemd. Ik vroeg mij toen gelijk af of je naam uit het Engels of het Frans kwam. Dus je vindt het niet erg om alvast een heel klein beetje bekend te zijn?
Nee hoor. Ik maak me geen illusies over anonimiteit. Ik ga het alleen niet aan de grote klok hangen. Er zijn altijd mensen met minder fijne intenties. Op mijn weblog hangt al tijden een stalker rond. Die reageert altijd naar, maar die reacties komen er niet door. Ik pleur ze altijd gelijk weg. Voor dat soort fans blijf ik liever anoniem.
Jemig, heeft die stalker niets beters te doen? Kan je het IP-adres natrekken? Is het een bekende? Ik neem aan dat je die stalker van je volgerslijst hebt gegooid, maar dat ‘ie steeds terugkomt? Waarom wil zo iemand eigenlijk aandacht, want daar gaat het toch meestal om.
Hij heeft vpn, zijn ip is steeds anders. Ik weet waar hij vandaan komt en waarom hij me stalkt, ik weet niet wie hij in het echt is of waar hij woont. Anders keilde ik wel een baksteen door zijn ruit.
Waardeloos is dat.
Ach, valt wel mee. In het begin had ik die behoefte tot die baksteen wel. Nu als hij reageert gaat het gelijk de prullenbak in.
En dat kun je het systeem laten doen, zodat je de reacties niet eens ziet.
Hoe dan?
WP-admin, instellingen, discussie, zwarte lijst reacties.
En anders Ximaar om advies vragen, want meer opties weet ik ook niet.
Volgens mij werkt dat niet. Dan moet het systeem toch op een of andere manier duidelijk gemaakt worden welk ip, welke naam? Dat verandert steeds. Is wel goed zo hoor, hij komt er niet door, dat is het belangrijkste.
Als alles steeds verandert, wordt het lastig ja.
Nu ook voor jou de afsluitende vraag uit het logje: maakt het wat uit wie er achter een blog zit?
Ja.
Waarom en in welk opzicht?
Daar zat ik dus al sinds gisterenavond op te wachten op die vraag. Mijn antwoord is dat je een afsluitende vraag stelde, dus deze kan ik helaas niet meer beantwoorden. 😉
Ben je de hele nacht opgebleven?
En nee, dit antwoord kan ik helaas niet goedkeuren. Wie met A begint (24 reacties geleden), moet ook B zeggen.
Het maakt in eerste instantie niet uit als je niet weet wie er achter schuil gaat. Maar als je al jaren bij elkaar reageert vind ik het wel leuk om ook eens te weten wie nu die persoon is wiens blog me al tijden interesseert. Bovendien spiegel ik altijd onbewust de blog aan de persoon. Oh, die zegt dat en dat, ja dat strookt met hoe hij is. Of niet. Verrassend. Als ik helemaal niets van iemand weet, tja, dan weet ik het niet. In de loop van tijd heb je al wel een beeld gevormd natuurlijk.
Mooi dat je het zo verwoordt. Als je al jaren elkaars blog volgt, is het inderdaad alsof je elkaar een beetje kent. In feite laten we toch steeds iets van ons karakter zien. Zo werkt het bij ‘echte’ schrijvers ook, die ervaringen uit hun eigen leven in romans verwerken of daarin hun denkbeelden laten doorschemeren.
Kijk eens aan, wat een lange uitwisseling hierboven 🙂
Het maakt op zich niet uit wie schuilgaat achter een blog.
Ha, jij geeft in elk geval antwoord op mijn in het logje gestelde vraag. Ik merk ook dat het weinig uitmaakt wie er schuilgaat achter een blog, omdat je vooral getrokken wordt door de aansprekende inhoud (meningen, belevenissen, foto’s, e.d.)