We kunnen allemaal situaties bedenken waarin we nooit hopen te belanden. Vaak raken die aan mensen en zaken die zeer belangrijk voor ons zijn. Vrijheid, een dierbare, een fijne baan, of onze gezondheid. Ook ik heb mijn angsten; groot en klein. Zo zie ik de dingen graag helder, ondanks mijn hang naar mysterie. Maar er is iets mis met mijn linkeroog, and now I have to look the beast in the eye.
Raam Open 
Oh nee. Ellende. Hopelijk gaat het over.
Zeg dat. Binnenkort volgt nader onderzoek en waarschijnlijk een operatie. Daarna gaat het hopelijk de goede kant op.
Oh, zo erg zelfs dat er een operatie nodig is. Nou ja, als dat maar helpt.
Ja, en die operatie zelf is ‘the beast’. Maar nu dit een realiteit wordt, kan ik er rationeler mee omgaan dan met de vrees vooraf.
Aha, dat bedoelde je. Ja, dat is niet fijn. Is het staar?
Nee, het betreft vitreomaculaire tractie, ofwel een maculagat. Kennelijk is dat ook een ouderdomskwaal, maar zeldzamer. Nou, lekker dan. We worden oud!
Ik ben slecht in ouder worden en het dragen van de lasten die daar kennelijk bij horen. Mijn moeder heeft maculadegeneratie, is dat hetzelfde? Ze is er ook aan geopereerd. Niet dat ze nu super ziet, maar het is wel redelijk stabiel.
Ouder worden valt af en toe best tegen. Je ziet toch liever verbetering dan achteruitgang. Maculadegeneratie is iets anders, voor zover ik weet, maar in beide gevallen bestaat de kans dat het zicht niet meer volledig herstelt. Voor jouw moeder is dat ook vervelend, zeg.
Heeft ze ook nog tinnitus en neuropathie. En net borstkankerbehandeling achter de rug. Het kan je maar treffen.
Waardeloos allemaal. Dan besef je gelijk weer hoe belangrijk gezondheid is. Hopelijk herstelt ze volledig van de laatste behandeling.
Ouder worden helpt bij weinig dingen. Hopelijk doet de operatie je weer helder zien.
Wijsheid komt met de jaren, zegt men. Dat is dan tenminste iets.
Ik hoop ook dat het goed komt.
Ogen goed onder controle laten houden, heb ik geleerd. Het was bijna fout gegaan.
Goede suggestie, dank. Ik ga voortaan ook sneller aan de bel trekken, want gewoonlijk zie ik het even aan.