Het fascineert mij hoe weinig we weten over het verleden van de grond waarop we leven. Neem dit detail uit een luchtfoto van januari 1945. We zien een paar kale akkers op een landgoed in de buurt. Ik ken er ieder paadje. Dat rare litteken in het veld en die kronkellijnen rechts ken ik ook. Als een van de weinigen, mag ik wel zeggen, hoewel er dagelijks wandelaars komen.

De kronkels zijn namelijk al lang verdwenen. Er is met ploegen en combines overheen gereden. De gaten en geulen zijn dicht. Ze vormden een geheel met de zigzaglijnen in onze achtertuinen. Slechts een paar oude luchtfoto’s getuigen nog van hun vroegere aanwezigheid. Veel meer is er niet.

Nu probeer ik via een omtrekkende beweging het verhaal te reconstrueren achter deze verdedigingslinie. Zo wil ik een beeld krijgen van wat er zich heeft afgespeeld in onze straat. En ik kijk hier naar met de ogen van een vrouw. Misschien scheelt dat wel voor de eindversie.