Als blogger ben ik hard op weg naar een writer’s block. Corona speelt een rol, want ik ontmoet minder mensen en maak nu weinig bijzonders mee. Ook is na zeven jaar het meeste wel gezegd van wat ik te melden heb. Wat resteert, zijn de foto’s die het tonen waard zijn. En af en toe verschijnt hier nog een kritisch of humoristisch log.
Is dat voldoende om door te gaan? Voor mijzelf wel, denk ik. Maar is het ook voldoende voor jullie als trouwe volgers?
Zo niet: wat is het alternatief? Ik zal niet gauw stoppen; daarvoor is dit blog mij te lief. Maar ik ben zoekende naar een goede vorm voor een vervolg.
Wat verwachten jullie eigenlijk van mij? Zijn er onderwerpen waar jullie nieuwsgierig naar zijn?
Dit is een eerste keer voor mij om te reageren op en blog. Misschien omdat ik zelf blog en vaak herkenbare zaken lees dat ik het niet nodig vind om dat te beamen of tja …waarom reageer ik eigenlijk niet, ik weet het niet.
Maar dit blog prikkelt mijn enorm Wat is wijsheid in deze? Waar is er nu concreet behoefte aan? Bevestiging, ontkenning of input?
Ik ben zelf een fan van mooie foto’s , maar ook interessante teksten en prikkelende quotes dus die combinatie lijkt mij een mooie uitdaging.
Dank voor je heldere reactie. Waar ik concreet behoefte aan heb: input/food for thought/inspiratie/ aanknopingspuntjes voor nieuwe logjes. Maar sowieso ga ik door.
Dat is mooi zou ik zeker ook doen
Misschien een idee om i door te filosoferen over bepaalde spreekwoorden of aan de hand van quotes een vraag oproepen ?
Dank voor de suggestie. Bij andere bloggers zie ik weleens dat zij volgens een boekje met ‘1000 vragen aan jezelf’ werken. Dat spreekt mij niet aan. Vooral in de begintijd van Raam Open heb ik veelvuldig over allerlei maatschappelijke en sociale kwesties geschreven, waarna er soms een uitwisseling ontstond. In feite zoek ik die interactie nog steeds via logjes waarin ik doordenkers verwerk.
Het lijkt mij, dat bloggen in de eerste plaats waardevol voor jezelf moet zijn. Wie het dan wil lezen is mooi meegenomen.
Ben het met Jeanne eens. Doe het alleen als je inspiratie hebt; de frequentie maakt niet uit. Of eerder, wat hier al genoemd wordt. Het moet in de eerste plaats waardevol zijn voor jezelf. Als je jezelf scherp wil houden en dat betekent dat je wel met de nodige regelmaat iets wil produceren, dan is dat ook goed.
Ha Ingrid, Helemaal mee eens. Het is geen heilig moeten, maar ik wil zeker scherp blijven (en tegelijk iets milder worden). Ook daarom ga ik door.
Mee eens, Jeanne, alleen krijg ik mijn gedachten momenteel niet zo makkelijk op schrift.
Ik vrees dat veel bloggers voor het blok zitten. Maar mooie foto’s zijn altijd goed.
Jij ziet het ook om je heen. De foto’s blijven in elk geval verschijnen.
Herkenbaar! Alsof je jezelf verstrikt. Mijn advies: zelf stilstaan bij wat je wilt en dit niet van anderen laten afhangen. Vind je eigen USP!
Helder. Ik weet wel waar mijn ‘meerwaarde’ in zit, alleen wil het formuleren van mijn gedachten minder goed lukken. Ik blijf het proberen!
Je bent zelf niet altijd de beste beoordelaar van je eigen werk:-)
Klopt. Dat merk ik bij het teruglezen van oude logjes, zowel in positieve als negatieve zin. En ik begrijp nog altijd nauwelijks waarom het ene logje in de smaak valt en het andere niet. Misschien is dat maar goed ook.
Schrijven over wat je raakt en bezighoudt, ook als dat de afwas is ofzo. De foto’s zijn altijd de moeite waard.
Dank. Ja, grote en kleine onderwerpen zijn even goed. Fotografie zorgt momenteel nog het meest voor fantasie en creativiteit.
Ik lees nog niet zo lang met je mee. We hebben allemaal wel een blogdip, geloof ik. Schrijf wanneer je weer iets te vertellen hebt, lijkt mij. Het zijn rare tijden momenteel.
Ja, zo’n blogdip is best verklaarbaar. Ik ben alleen niet van plan om mij er bij neer te leggen, daarvoor is bloggen te leuk.
Doe wat je voelt en laat dat niet door anderen bepalen.
Overigens lees en bekijk ik je blogspot graag.
Dank. Uiteindelijk bepalen we allemaal zelf wat we doen.
In tegenstelling tot wat Luuk1945 zegt zou ik je aanraden eens te kijken naar welke logjes uit het verleden de meeste reuring veroorzaakten. Dat is wat de lezers verwachten. Ik blijf je gewoon volgen, je hebt een zekere status opgebouwd, iemand die iets te melden heeft.
Dank. Jij bent voor mij een soort ijkpunt. Ik wil graag wat te melden houden, zodat dit blog het lezen waard blijft, maar mijn gedachten komen momenteel minder goed uit de verf.
PS: Het gaat mij minder om de reuring dan om de relevantie en de kwaliteit. Daarnaast ben ik nieuwsgierig of er onderwerpen zijn waarover volgers willen lezen. Als ik er ook wat in zie, kan ik daar eens over schrijven.
Het hoeft ook niet altijd perfect te zijn. Ik schrijf ook omdat ik bepaalde gebeurtenissen wil vastleggen. Mijn dochter vroeg laatst of we wel eens in de beekse bergen zijn geweest. Dan zoek ik op Beekse Bergen en vind precies wanneer dat was. Dat vind ik prettig.
Ja, een weblog is als logboek zeker handig. Je kan daarin sneller iets terugvinden dan in een papieren agenda. Deze functie is ook een goede reden om door te gaan.
Goh, ik verwacht helemaal niets. Of in elk geval geloof ik dat ik verwacht dat je blogt omdat je het zelf leuk vindt en niet omdat je denkt dat ik bepaalde dingen wil lezen, dat je daar dan over blogt en dat ik daarom bij jou kom.
Als ik het omdraai en naar mijn eigen blog kijk, word ik een beetje akelig als ik bedenk dat ik zou moeten bloggen over wat er van me verwacht wordt. Nee hoor. Het is prima als mensen met me meelezen, hartstikke welkom, maar ook zonder meelezers blog ik.
Als jij het leuk vindt om te blijven schrijven, doe dat dan gewoon. Ik kom wel lezen :-). En als je het niet meer leuk vindt, ook goed. Mijn motto: als je er niet blij van wordt, dan moet je het niet doen!
Mee eens, Diana. Het belangrijkste is dat we er zelf plezier in hebben en ons niet verplicht voelen naar anderen toe. Ik wil heel graag schrijven, maar het lukt mij nu even wat minder goed. Daarom probeer ik via dit logje en de ontvangen reacties daarop weer inspiratie te krijgen.
Inspiratie en zin zijn in deze heftige tijden wel eens struikelblokken. Ik heb er af en toe ook last van. Maar schrijven zit nu eenmaal bij ons in de genen. Ik schrijf gewoon omdat het me even in de flow brengt. Omdat het plezierig is om te doen. Wat anderen willen lezen, is geen issue voor me. Als het gelezen wordt, is dat fijn. Nee, ik zou je onderwerpen niet van anderen af laten hangen.
Ook met jou ben ik het eens, Mies. Als de onderwerpen puur van anderen afhangen, mogen zij ons er wel voor betalen. 😉
Ik zit even voor me uit te staren en denk even na. Ik lees mee, en doe dat met plezier. Maar ik lees wat je brengt, heb daar zelf geen vragen bij. Maar kijk, kunst, daar sta ik altijd weer even bij stil. Wat vind jij mooi ? Welke werken (be)roeren jou?
Kijk, hier hebben we iets aan. Nu zit ik op mijn beurt voor mij uit te staren. Jouw vragen neem ik hieruit mee om in de komende tijd eens goed over na te denken.