Bij schurende gesprekken en stroef verlopende processen is het aangenaam om je hoofd te laten luchten. Stap de deur uit, zoek een open ruimte op, bij voorkeur met vergezicht, en haal diep adem. … Je voelt nu de irritatie uit je lichaam verdwijnen en je rondtollende gedachten kalmeren.
Op hete dagen (het is momenteel in de schaduw 32 graden), lukt dat moeilijk buiten. Voor dergelijke situaties heb ik enkele toepasselijke foto’s in de aanbieding. Neem bovenstaande foto van de Waal en de Ooijpolder.
Stel je nu even voor dat het 25 graden is, terwijl er een zacht briesje waait. Je wandelt over een pad door de uiterwaard. Aan weerszijde bloeien zoet geurende wilde planten en tussen het hoge groen door stroomt de rivier. Je hoort nu weinig meer dan zoemende bijtjes en zacht tuffende schepen die traag door het oneindige laagland glijden. …
Dat dat maar behouden mag blijven, die natuur.
Mee eens. We kunnen sowieso moeilijk zonder.
Iedereen zal het er mee eens zijn, maar ik schreef het uit een plotselinge angst, toen jij liet zien dat we dat als mens af en toe nodig hebben, dat je je kunt terugtrekken daar. Eigenlijk is mijn (donkere) gedachte dat we met veel te veel mensen zijn.
Het schijnt dat we al opknappen van een paar kantoorplanten, zo belangrijk is de natuur kennelijk. Andersom kan de natuur prima zonder ons. Ik deel jouw angst voor die almaar uitdijende mensenmassa, verslaafd als we zijn aan economische groei en steeds extremere consumptie.