Rondom Arnhem weet ik een heleboel mooie stukjes wandelgebied te vinden. Tenminste … als ik bij een bekend startpunt van een route kan beginnen. Ook noem ik zo de namen op van een hele serie bushaltes. Bijvoorbeeld die van lijn 352 tussen Arnhem en Wageningen. Alleen heb ik geen idee hoe je die haltes en routes aan elkaar kan knopen, terwijl ze soms parallel lopen. Ertussen ligt een waar terra incognita.
Maar nu heb ik ontdekt dat er een lijnrecht pad is van halte Kasteelweg naar de Heelsumse beek. Het werd eens tijd. Ik woon hier precies vijf jaar deze week.
Ik heb mijn auto drie jaar en kwam er dit weekend achter dat hij automatisch de alarmlichten aanzet bij een noodstop.
Hier heb ik even over nagedacht. Eigenlijk vind ik dit wel logisch, want bij een echte noodstop denk je vast niet als eerste aan de alarmlichten.
Jawel, maar dan kun je ze nooit zo snel vinden.
Ik woon al 30 jaar in driehoek Zutphen-Lochem-Deventer en regelmatig kom ik op een weg of een pad dat ik nog niet ken en waarbij ik denk: gek dat ik dit leuke of mooie plekje nog niet eerder gezien heb. Ook nieuwsgierige mensen lopen soms op hun eigen platgetreden paden.
Ja precies. Daarom is het leuk om af en toe een ongebruikelijk paadje op een bekende route in te slaan.
Which reminds me … The road not taken, Robert Frost.