Dit jaar moedigde Henk a.k.a. Luuk1945 mij aan om te experimenteren met spiegelingen in het water. Zijn woorden indachtig nam ik onlangs foto’s voor de herfstkleur blauw. Dat log bevat een bijna psychedelisch tafereel. Je ziet een grillige reflectie in het water van een vijver. Zodra je weet dat het om een vijver gaat, herken je de bomen en blauwe lucht in het lijnenspel.
Ik heb daar een hele serie foto’s genomen. Het zijn klassieke plaatjes van bomen langs de oever met overhangende takken in herfsttinten. Een enkele foto is best aardig gelukt, maar stelt als kunstobject weinig voor.
Tot je inzoomt op kleine stukjes van de weerspiegelingen. Een paar vierkante centimeters hier en een rechthoekje daar. Dan komen de waterschilderingen in uiteenlopende stijlen tevoorschijn. Psychedelisch, surrealistisch, pointillistisch, vol optische illusies en impressionistisch. Zie bijvoorbeeld de twee foto’s hierboven en -onder.
Het effect doet denken aan kunst uit de vroege jaren zeventig. Deze stijl is redelijk psychedelisch, nietwaar? Nou, ik begrijp nu waar het idee vandaan komt. Die hippie-artiesten deden wel alsof ze creatief high waren, maar ze hebben gewoon lang in het water gestaard.
Raam Open 
Mooie foto’s, vooral de laatste vind ik erg mooi.
Ik sluit me hier bij aan. De tweede is naar mijn smaak veel beter dan de eerste. En ik stel vast dat ik eens wat meer in het water moet staren. Ik kijk normaal gezien altijd naar de lucht.
Ook aan jou de vraag: wat maakt de tweede beter dan de eerste foto?
Ben verder wel benieuwd wat je binnenkort in het water zal ontdekken.
Dank. Het is telkens weer een verrassing wat anderen mooi vinden. Bij de eerste zijn het voor mij de kleuren, maar bij de laatste vooral de figuren. Wat vind jij er mooi aan?
Abstract werk!
Inderdaad. Daarin krijgt de kunstenaar de vrije hand.
De patronen in het water zijn sterker, lijkt wel of er een bepaalde resonans plaats vindt, en het geel blad is beter in focus.
Duidelijk.