We worden geboren met een sterk overlevingsinstinct. Alleen zijn we van de meest basale overlevingstechnieken vervreemd geraakt. Neem nu onze kennis van in het wild groeiende eetbare planten. Het is al mooi wanneer we er drie kunnen benoemen. Ik weet bijvoorbeeld dat je brandnetels en het loof van paardenbloemen kan eten. Verder kan je gerust de roze bloemblaadjes van klaver in je mond stoppen. Ze smaken lichtzoet.
Toch is het oppassen geblazen, want soms lijken giftige en eetbare planten op elkaar. En klaver met roze bloemetjes wordt rode klaver genoemd. Dus hoe zit het dan met deze echt rode variant?
(Het is maar weer goed dat de supermarkt morgen open gaat …)
Brandnetels eten, hoe moet dat? Ik voelde ze vandaag door mijn broek heen prikken.
Nou, jij hoeft weer niet te verhongeren. (Ik had die haan mooi in de soep gedaan.) Er staat vast wel een recept voor brandnetelsalade op internet.
De echt rode klaver heet Incarnaatklaver, het zit soms in zaaimengsels voor bermen en groenbemesting. Buitenlands spul. De echte Rode klaver heeft de donkerroze bloemen, groeit overal en nergens in graslanden en bermen, en geeft melk een betere smaak. Maar er is een lookalike die er voor de ongeoefende krek hetzelfde uitziet, die heet Bochtige klaver. Daar zijn plantjeszoekers wild op, want die wordt schaarser en schaarser.
Dan is deze incarnaatklaver waarschijnlijk als groenbemester gezaaid. Ik trof deze bloemen aan bij een akker met (vermoedelijk) rogge. Alleen vraag ik mij nog af of deze klaversoort ook eetbaar is.
Het is een bijenplant en groenbemester. Zal niet giftig zijn, maar eetbaar moet ook lekker zijn, denk het niet. Prachtige plant trouwens.
Misschien ga ik gewoon eens een paar bloemblaadjes proberen. Het is zeker een mooie plant.
Laat ik nou met Man op de fiets niet op de naam van de plant komen. Dank, het is rode klaver. Nog nooit gegeten. Bestaat er ook een paarse variant??
Kijk eens aan. Wat je vraag betreft geldt hetzelfde als voor Mack: zie internet. 😉
Gevonden, bestaat dus ook 😉
Internet is geweldig. 😉
Zeker weten…maar gisteren dacht ik er alleen niet meteen aan het op te zoeken. Net alsof we even met elkaar in gesprek waren, zo flapte ik de vraag eruit 😉