Wat een gekke uitdrukking is dit eigenlijk: de zinnen verzetten. Zinnen slaat hier op gedachten en die van mij mogen wel even worden verzet. Ze kronkelen namelijk alle kanten op. De afgelopen dagen heb ik lopen malen over het gedoe met de buurman. (De langslepende kwestie over onderhoud, verantwoordelijkheid en wie wat betaalt.) Soms is het moeilijk om afstand te nemen, maar een praatje met een vriendin lucht op.
Vandaag bezocht ik een boeiende lezing door Cornald Maas over zijn boek ‘Ach kind toch’ en binnenkort volgt een wandeling in de Achterhoek. Zulke uitstapjes doen goed, evenals een ommetje in het dorp. Ik blijf genieten van de oude bomen hier, zoals deze honingboom. Zijn takken verbeelden de wirwar van mijn gedachten. Neem ook eens de tijd voor een beschouwende blik naar boven. Zo’n alternatief perspectief verzet de zinnen.
Ja mooi! Een beschouwende blik naar boven levert vaak verrassende inzichten op over jezelf. Alsof de hemel een soort spiegel is.
Zo had ik het nog niet bekeken; dit was een toevalstreffer. Bedoel je dan de kleur van de lucht of bepaalde weersomstandigheden?
Ik lag laatst heerlijk op een zacht bedje van mos en keek naar de mooie blauwe lucht. Dan droom je vanzelf af en bij mij gebeurt het dan dat ik tot heldere inzichten over mezelf kom. Dat bedoelde ik.
Oh, daar kan ik mij iets bij voorstellen.
Mooi!
😉