Heb je een druk leven, dan sta je zelden stil bij vergankelijkheid. Je hebt nog een toekomst voor je. Je maakt plannen voor de volgende vakantie. Maar je doet ook aan sport voor een goede conditie, want je weet dat gezondheid niet vanzelfsprekend is. Voor de zekerheid tref je maatregelen om je eigen vergankelijkheid zo lang mogelijk uit te stellen. Toch, deze persoonlijke stapjes zijn druppels op een gloeiende plaat.
Vergankelijkheid is overal. Denk aan het leven zelf: van geboorte naar groei en volle wasdom tot aan ouderdom en overlijden. Of denk aan koninkrijken en ideologieën, die opkomen en weer gaan. De wereld is al miljarden jaren aan het vergaan. Het hoort erbij. De aarde heeft al veel veranderingen doorstaan. Kijk naar het ontstaan van continenten, gevolgd door erosie en de verdwijning van complete bergen. En hoe anders was het leven 1.000 jaar geleden op al die continenten? Welke sporen zijn daarvan in de huidige culturen blijven bestaan?
De versnelling van klimaatopwarming en geopolitieke ontwikkelingen bezorgen mij een gevoel van urgentie. Alsof de laatste twee minuten voor middernacht zijn ingegaan. Wat wil ik nog zien? Wat moet ik doen? Wat is echt belangrijk? Deze gedachten zijn betrekkelijk en egoïstisch. Maar bekijk het eens breder; wat is dan haalbaar?
In de westerse wereld beleven we een hoogtepunt, zowel qua welvaart als maatschappelijk gezien. Kennis wordt alom gedeeld en we leven in vrijheid. Ook bedenken we slimme oplossingen en produceren we duurzame energie. Tegelijkertijd gaan recente ontwikkelingen in tegengestelde richting.
Bevolkingstoename, verlies van natuur en leefgebied, geopolitiek, vervuiling, et cetera. Wie redt de oeroude kennis van medicinale planten onder indianen in de Amazone? Hoe ver moet je reizen voor echte rust en stilte? Maar wacht, het ijs smelt al. Ook boven de bunker waar miljoenen zaden uit de hele wereld worden bewaard, voor het geval dat de halve wereld vergaat.
Het gaat er in deze eeuw om spannen wie of wat de overhand krijgt. Een machthebber, een groepje rijken, een ideologie, een mensenmassa, het klimaat? We moeten ons mentaal voorbereiden op wat er tijdens ons eigen bestaan al zal vergaan.
Volgens mij kun je je daar niet op voorbereiden. Je kunt er wel bij stilstaan en beseffen dat “het” (de verandering) komt.
Mee eens. Je kan hooguit bushcrafter worden of zo iemand die alvast een bunker bouwt. Met flexibiliteit komen we het verst.
Klimaatverandering is niet een nieuw fenomeen. Wat wel nieuw is, is dat er (te) veel mensen zijn en dat daardoor klimaatverandering een ramp kan betekenen. De aarde zal niet zo snel vergaan. Wel hetgeen wat op aarde leeft. Maar er komt altijd wel weer iets anders voor in de plaats.
Mee eens. Een tijdje geleden schreef ik dit logje met een andere insteek en als reactie plaatste Mack daar een video onder. Dat is ongeveer wat jij bedoelt, neem ik aan?
Ja, zoiets. Eén van mijn hobby’s is geologie en dan weet je dat er op aarde verschillende klimaatwijzigingen zijn geweest. Toen waren de effecten net zo dramatisch, maar de mens was er nog niet. Overigens kan het zijn dat de mens het proces versneld, maar toentertijd waren vulkanen véél actiever dus veel meer CO2 en andere troep werd de lucht ingeslingerd. Tot voor kort volgde ik op Facebook Rype Zeilmaker (Climategate). Ik ben geen klimaatontkenner, maar ik zie dit meer als een natuurlijk proces.
Wat leuk dat je je in geologie verdiept. Het spreekt ook wel tot de verbeelding hoe de aarde is ontstaan en welke gesteenten er bijvoorbeeld allemaal zijn. Met dergelijke kennis kun je het nieuws over de wijzigingen ook wat beter relativeren.
Heb er tegenwoordig te weinig tijd voor mar ik vond het altijd erg boeiend, met name de platentektoniek. Met het klimaat heb ik me niet echt bezig gehouden.