De vlinderstruik is razend populair dit jaar en werkt als een magneet op vlinders en bijen. Daarom ga ik proberen om van elke vlindersoort er een goed te fotograferen. Na de dagpauwoog en gehakkelde aurelia, volgen nu het koolwitje met nog een gehakkelde aurelia, en een distelvlinder.

Tegelijk vallen mij dingen op over het leven van deze dieren. Vlinders lijken kwetsbaar, maar laten zich tijdens het eten niet storen door andere insecten. Zodra een bij of hommel te dichtbij komt, meppen ze flink met hun vleugels. Wie had dat nu verdacht?

En zolang ze eten, blijven ze bewegen. Hebben ze eenmaal hun buikje vol, dan rusten ze op bloemen van naburige struiken. Juist dan vouwen ze hun vleugels tientallen seconden lang open. Dat is dus het moment om met een camera toe te slaan. Je moet ze wel heel rustig besluipen, want ze zijn mensenschuw. Ik zou er bijna een wildhut voor in de tuin zetten.

(Klik desgewenst op een foto voor een vergroting.)