In zijn Volkskrant-column van 29 september schrijft Bert Wagendorp over de ontgroening door Groningse corpsballen. Daarin verwijst hij naar het muntjesverhaal. ‘Ook zouden de Vidicat-leden er plezier in scheppen muntjes te strooien naar het gepeupel op straat – zaken waarvan ik zelf helaas nooit getuige ben geweest.’
Dat klinkt mij bekend, maar dan als gebeurtenis vroeger in Leiden tijdens de 3-oktober-optocht. Het was in de jonge jaren van mijn oma. Toen wierpen studenten van Minerva, die op de Breestraat vanaf hun balkon op het toegestroomde volk neerkeken, gloeiend hete muntjes op straat. Lachen was dat, zeg, zodra de arme Leidse kinderen hun vingers eraan branden. Mijn bejaarde moeder spreekt er nog schande van.
Het heeft zijn uitwerking niet gemist. Wanneer ik over een jurist hoor die mensenrechten verdedigt, dan denk ik eigenlijk nooit aan het studentencorps Minerva. Gaat het om een jurist op de Zuidas die zo handig alle belastingregels voor zijn opdrachtgever weet te omzeilen, dan is mijn eerste gedachte: vast een Minervaan.
PS. Nu moet ik op pad, want als rasechte Leidse ga ik uiteraard feestvieren in de stad.
Het doet me denken aan wat ik zelf dacht over een paar uitwassen.
Pingback: Noblesse oblige | Raam open
Ik woon al meer dan 30 jaar in Leiden, maar ik heb niet idee dat ik dat drie oktober gedoe ooit ga begrijpen.
Dat is logisch, want misschien moet het aangeboren zijn. Ik maakte 3 oktober als baby al mee. Mijn familiewortels gaan in Leiden terug tot circa 1540. Wellicht vieren Leidenaren op 3 oktober onbewust vooral wat ze zelf zijn: Leids. En wat dat nu precies is …
Leidse ‘familiewortels’ heb ik ook, maar na 1850 zijn ‘we’ weggegaan… Ik wortel nergens, ben overal slechts op bezoek.
‘Ben overal slechts op bezoek’: bewust of onbewust?
Ben ook jarenlang op bezoek geweest, maar kom steeds terug bij mijn wortels. Waar ik ook ben. Dat geeft mij rust.
Beide
In Amsterdam gooien kinderen soms kopergeld op straat.
Diegene die het opraapt wordt voor armoedig uitgemaakt.
Papiergeld is dat wat voor de huidige jeugd geldt ….
Vriendelijke groet,
Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd.
Pingback: Muziek voor bij het log (met lijst) – Raam Open
Pingback: Populist VVD vliegt uit de bocht – Raam Open