Space Oddity – Major Tom. 1969. Planet earth is blue and there’s nothing I can do.

The Jean Genie. 1973. Mijn vroegste herinnering. Stekeltjes rechtop met een matje in zijn nek. Een andere David droeg het ook zo. Bliksemschicht op zijn gezicht.

Rebel Rebel. 1974. Pas nog de originele tekst in het museum gezien. Met stukjes afgeknipt papier.

Fame. 1975. De laatste uit een tijdperk.

Station to Station. 1976. Weergaloos intro. Als The Edge eens het gitaarwerk zou doen …

Heroes. 1977. Monumentaal. I will be king, and you, you will be queen. … We can be heroes, just for one day.

Sound and vision. 1977.

Ashes to Ashes. 1980. My mama said to get things done, you better not mess with major Tom.

Berlijn – Christiane F – So dark. Film Noir. 1981.

Let’s Dance. Pure avant garde. 1983. Het jaar van Mad Max en de ontdekking van Australië. Bowie zet er nog voor alle anderen voet aan wal.

Modern Love en China Girl. Die laatste exponent van het discotijdperk, Bowie bijna mainstream.

This is not America. 1985. Wat kalmer nu.

Labyrinth, 1986. De fantasy rijzweep uit deze film is nu een museumstuk.

1987. Glass Spider Tour. Bowie in de Kuip gezien.

Ik sla veel over.

Tot het Groninger museum. 2016. Bowie in al zijn genialiteit. Dansende fans voor de vitrines. En daar alsnog deze ontdekt: Little wonder. So far away. Little wonder.

Bowie was vaak de eerste. Hij was er steeds en hij zal nog lang blijven.