Mijn werkgever zoekt iemand met enkele jaren ervaring voor een pittige functie op WO-niveau. Ik ontvang de berichten van sollicitanten. Ook een senior reageert. Hij geeft aan dat het lage salaris voor hem geen probleem is. Als gepensioneerde heeft hij zijn schaapjes al op het droge.

Zou die man beseffen hoe veel vijftigers nu wanhopig zoeken naar betaald werk? Gewoon, om rond te kunnen komen. En wat fijn zeg, dat hij de onderhandelingspositie van mij en mijn jonge collega’s ondermijnt.

Opmerkelijk veel vijftigers reageren op de vacature. Zij hebben echt hun best gedaan op een toepasselijke brief en sturen een fraai CV. Ik lees dit alles met gemengde gevoelens. Aan hun loopbaan te zien, hebben deze mensen wel betere tijden gekend.

Natuurlijk, die senior mag zich vrijelijk met zijn schaapjes op de arbeidsmarkt begeven. Economen waarderen een ruim personeelsaanbod wel. Vooral internationaal opererende bedrijven versterken hun marktpositie als werknemers elkaar op prijsniveau bevechten. Zulke bedrijven hoeven de maatschappelijke kosten niet op te hoesten. En hun winst behalen ze desnoods in een ander werelddeel.

Hmm. Vreemd eigenlijk, dat UberPop nog geen schippers met privéjacht ronselt voor de route Tripoli – Palermo.