Bijna twee jaar alweer, zoek ik naar een nieuwe baan. Daarbij stuit ik regelmatig op digitale formulieren van werkgevers. Hier heb ik een klein probleempje mee. Ik, of liever, mijn werkervaring en opleidingen passen gewoon niet in de hokjes. Het is net als wanneer je broeken te klein zijn en er niet een nog lekker zit. Daar heb ik trouwens ook ervaring mee. Sinds ik werkloos werd, ben ik drie kilo aangekomen.
Ik weet natuurlijk dat je moet focussen in een CV en sollicitatiebrief. Daarom heb ik vijf basis CV’s en stuur ik, afhankelijk van de functie, steeds een ander in. Zal ik eens vertellen wat ik zoal heb gedaan? Daar gaan we dan van hoog naar laag:
- Programmamedewerker arbeid, ondernemerschap en stadsontwikkeling.
- Onderzoeker.
- Redacteur en vormgever.
- Zelfstandig ondernemer. Import, marketing, webwinkelbeheer, beursdeelname.
- Communicatiemedewerker.
- Project- en teamsecretaresse.
- Beheerder backpackers hostel.
- Management assistente.
- Financieel administratief medewerker.
- Medewerker customer services.
- Agrarisch medewerker. Melkvee, tomaten, wijngaard, avocado’s.
- Baliemedewerker.
- Verkoopmedewerker.
- Serveerster.
- Medewerker slaatjesfabriek.
Ik moet terugdenken aan die aangeschoten carrièremaker, waar ik gisteren over schreef. Die riep: ‘stelletje werkschuwe proletariërs!’ Nou, zeg dat wel. Het wordt de hoogste tijd dat ik iets ga doen. Ik vraag werkgevers om per direct hun profielhokjes voor sollicitanten te verruimen. Dan pas ik er ook weer in.
Pingback: Met de jonkies mee kunnen komen | Raam open
Wauw, wat een variatie, wat een rijkdom aan ervaring… en hoe irritant is het dan inderdaad dat ‘je’ niet in de hokjes past 😉 Webwinkelbeheer! Dat kan ik wellicht binnenkort aan MIJN cv toevoegen…
Het is inderdaad een schat aan ervaringen, waarvan een deel nog goed bruikbaar is en een deel inmiddels achterhaald is. Die hokjes zijn voor mij meer dan irritant. Het zorgt voor vervreemding en de serieuze vraag hoe ik ooit nog op de arbeidsmarkt terug kan keren.
Over dat webwinkelbeheer heb ik nog een logje voor je uit de oude doos: webshop of toiletjuffrouw 😉
Ik kan me goed voorstellen dat je jezelf die vraag stelt ja. Je zou er wanhopig van kunnen worden…
Inderdaad, maar ik verkeer in een relatief luxe positie.
Dat is fijn om te horen! 😉
Pingback: Gemeenten gooien alles overboord – Raam Open